İyiliğin ve 'yüce ve güzel' olan her şeyin farkına vardıkça, kendi bataklığıma biraz daha batıyor ve içine tamamen gömülmeye kendimi daha hazır hissediyorum.
Dostoyevski
Şöyle bir kez daha dikkatlice düşünün. Bugün, canlılık denen şeyin ne olduğunu, nerede yaşadığını, adının ne olduğunu bile bilmiyoruz. Elimizdeki kitaplar olmasa, neye uğradığımızı şaşırırız. Kimlerle arkadaşlık edip etmeyeceğimizi, sevgi ve nefreti, aşağılamayı ve hor görmeyi bile bilemiyoruz.
“Bizler hayata olan alışkanlığı kaybettiğimiz, topallaya topallaya yürüdüğümüz için, yazdıklarım etkili olacak. Bizim hayata karşı duyduğumuz yabancılaşma, canlı hayattan tiksinecek, onun ismini bile duymak istemeyecek derecededir. Üstelik bu canlı yaşamı, bir iş gibi, bir görev gibi kabul ediyoruz ve onu kitaptan öğrenmeyi daha üstün olarak tutuyoruz.”
Yeraltından Notlar- Dostoyevski
İnancın alevi, ölüm korkusu, unutulma ve anlamsızlık gibi bitmek tükenmez bir yakıtla besleniyor.