Günaydın, güzel günler dilerim.
Sanma ki derdim güneşten ötürü;
Ne çıkar bahar geldiyse?
Bademler çiçek açtıysa?
Ucunda ölüm yok ya.
Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten
Güneşle gelecek ölümden
Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
Her bahar biraz daha aşığım;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka...
Orhan Veli Kanık
Acının insanlarla paylaşıldığı takdirde azalacağı konusunda kuşkusuz haklısın, değerli dostum, keşke insanlar- niçin böyle olduklarını ancak Tanrı bilir! - geçip giden şimdiyi yaşamak yerine, geçmişte kalan bir sıkıntının hatıralarını anımsamak için hayal gücünü bu kadar zorlamasalar.
Sayfa 3Kitabı okudu
"Hayır dostum, acımı o kadar derinlere gömeceğim ki bana acıyamayacaksınız."
Sayfa 126 - MorrelKitabı okudu
Sana iki sorum var, tamam mı? Sadece iki soru... Hayır şunu üç yapalım. Tamam. Annem ve babam nerede? Nasıl oluyor da herkesin dosyası var da benim yok? Neden bu korkunç baş ağrılarını çekiyorum? Ve sen kimsin? İçimde yaşayan bir düşman mı? Yoksa dostum musun?
Ses hemen cevap verdi: Üç sorudan fazlası oldu Max. Karşındakinin dostun mu, düşmanın mı olduğu senin bakış açına bağlıdır. Ama illa bilmek istiyorsan ben kendimi dostun olarak görüyorum, seni çok seven iyi bir dostun... Kimse seni benden çok sevmez Maximum. Şimdi dinle. Soruları ben sorarım, sen değil. Senin burada olmanın ... Ses gerçek anlamda kıkırdıyordu, tek bir amacı var, o da adın Maximum Ride gibi son hızda müthiş, tarifi mümkün olmayan maceralara atılmak...
Novella DinamikKitabı okudu
“Sen, dostum! Atinalısın... Dünya üzerindeki en büyük, gücü ve bilgeliğiyle ün salmış bir sitenin yurttaşısın. Zenginliği, ünlenmeyi ve onurunu böylesine önemserken nasıl olur da bilgeliğe, doğruluğa, akla ve yüceltilmesi için her an çalışılması gereken ruha böyle az önem verebilirsin?”
'Hoşçakal dostum, hoşçakal. Aşkım, kalbimdesin. Ayrılmamız da bir kader. Çok geçmeden bir araya gelecek olmamız da. Hoşçakal, el sıkışmaya gücüm yok. Üzülmek, kaş çatmak yok. Şu anda ölmek yeni bir şey değil. Çünkü yaşamak da yeni değil.'