KREON: İyiyle kötünün bir olamaz kaderi.
ANTİGONE: Öbür dünyada kim bilir nasıldır "iyi"nin tanımı!
KREON: Düşman ölse de dostumuz olmaz.
ANTİGONE: Nefret etmek için değil, sevmek için yaratıldım.
Kader insana verilen òzgürlüktür...
Özgürlük ve kader nasıl buluşur, nasıl dönüşür?
Rollo May, özgürlükle, yaşamın doğal ve kendi koyduğu (örneğin kültürel) sınırlar içinde seçim yapma kapasitesini kastetmiştir. Özgürlük aynı zamanda sorumluluk anlamına da gelir; çünkü May’in de belirttiği gibi, eğer bize seçme gücü verildiyse, bu gücü kullanmak da bizim görevimiz değil midir? O
Seni hesaba katmadılar ama AZİZ BABA ! =))
Öyle suçlular bulunmalıydı ki, başta büyük dostumuz ABD olmak üzere bütün dünya gösterilen sanıkların suçluluğunu onaylasın, onaylamasa bile karşı koymasın. Kim olabilirdi bu suçlular? *Komünistler*! Kamuoyunun da komünistlerin suçlu gösterilmesini benimseyeceği deneyimlerden belliydi. Komünist dedin mi herkes susacak, kimse ağzını açmayacaktı. O dönemde, haklı olsa bile komünisti kim savunabilirdi, hangi yiğit? (Nesin, 2002: 59)
Sayfa 108 - Yordam Kitap 2. Baskı 2019Kitabı okudu
XXXVII
“Müslümanlarda hata vardır diye İslam’ı eksik gösterme gayretinizi kınıyorum Bay Noah. Müslümanlar maddi yönden fakir olabilir lakin her Müslüman inanır ki en hayırlı azık takvadır, en hayırlı sanat edeptir. İbadet, en hayırlı sermaye; salih amel, en hayırlı rehberdir. Güzel ahlakı, en hayırlı yakın dostumuz; yumuşak başlılığı en hayırlı yardımcımız biliriz. Fakir zannettiğin Müslümanlar zenginliğin en hayırlısını kanaatte bulurlar. Arada sırada ölümü tefekkür eden birinden daha kontrollü yaşayan kim vardır?”
Sayfa 458Kitabı okudu
Kim bizim dostumuz? Kim, sadece işgale direniş şartıyla minnet etmeden direnişin arkasında duruyor?
Sayfa 71 - Feta YayıncılıkKitabı okudu
Bu şehirde kendim olamıyorum bir türlü. Sürekli kendimi özlemekten yorgun düşüyorum,. Yaşadığımız hiçbir şeyden emin değilim. Hiçbir ilişkiden. Hayatımıza birileri giriyor, tamam işte, aradığımız insanı bulduk, diyoruz, her şey çok yolunda giderken, birden yıllarca arayıp da güçlükle bulduğumuz insan, bize kimsenin yapmadığı kötülükleri yapıyor, neye uğradığımızı şaşırıyor, bastığımız toprak derinden sarsılıyor, ama biz sanki hiçbir şey olmamış gibi, o insan için; yeterince tanıyamamışız, deyip, elimiz kalbimizde, yeni birisini aramaya başlıyoruz. Bu böyle sürüp gidiyor. Bizim gerçek dostumuz kim? diyor o zavallı, ama hâlâ çevik parmaklarımızla saymaya başlıyoruz. Kala kala bir dostumuz kalıyor. İşte o an aklımıza onun bizi aylardır aramadığı geliyor... Bizi aramadığı, uzakta kaldığı, bizimle içili dışlı olmadığı için hâlâ ve hâlâ gerçek dostumuz olarak kaldığını hissedince, elimiz kalbimize bir kez daha gidiyor, o yalnızlıktan ve düş kırıklığı dan artık saçmalayan kalbimize.
Sayfa 93 - GENDAŞ KÜLTÜRKitabı okudu
Ama neden, diyor yine de. Yaşamımızın ve inancımızın ayrımı nerede keskinleşti? Nasıl, ne zaman, kim yaptı bunu? Erkeklerimizle aynı kahvede tavla oynayan adamlar değil mi bunlar? Ne zaman biriktirdiler bu hıncı içlerinde, kim doldurdu? Kim kime ne yaptı? Aynı tarlalarda çapa salladığımız gençler değil mi bu gölgeler, aynı bayramları bölüştüğümüz, aynı düğünlerde oynadığımız, eşimiz, dostumuz, kirvemiz? Şimdi ne istiyorlar?
Sayfa 17 - Kırmızı Kedi Yayınları
