Bir kasaba otobüsünün şoförü, muavini ve yolcularıyla bazen güldüğümüz bazen üzüldüğümüz bir yolculuğa çıkıyoruz. Otobüsün adı Mavi Kuş. Uzun uzun betimlemeleri, halkın her kesiminden karakterlerin olması, aralarındaki diyalogları, kitabı okurken "İşte Anadolu" dedirtiyor. Her Mustafa Kutlu kitabında olduğu gibi, yazar sizinle sohbet ediyor, kitap hızlıca ilerliyor. Akıcı bir üslupla ilerleyen hikaye bitince "Ee ne oldu şimdi?" gibi bir tepki vermemiz kaçınılmaz.Herkes kendince farklı anlamlar yükler, benim için Mavi Kuş dünya hayatımızı simgeliyor. Eşimiz, dostumuz, ailemiz; otobüsteki diğer yolcular. Otobüsün üzerindeki yükler; kah sırtımıza yük ettiğimiz, kah yol üzerinde bırakıp felaha erdirebildiğimiz dertlerimiz. Aramızdan ayrılanları gözümüzün yaşıyla ardımızda bıraktığımız, hayatımıza yeni giren bir çocuğa ilgiyle baktığımız, gidenine gelenine alıştığımız bir denge. Varlığından haberdar olmadığımız, sürekli bizi izleyen iki gölge. Yol gözümüzde büyütebileceğimiz kadar uzun geliyor ama menzile hızla vardığımızda bizi bir telaş sarıyor. İşte asıl o zaman akla kara birbirinden ayrılıyor. Sahneler değişiyor, gerçek film başlıyor. Kim yitik kim galip? Tam da o zaman belli oluyor.Üslup tüm Kutlu hikayelerinde olduğu gibi akıcı ve sade. Sonu ise oldukça şaşırtıcı. En tadına doyamadığım Mustafa Kutlu kitabıdır. Sıcacık bir film gibi zihninizde canlanır ve orada kendine yer edinir kalır...
William Shakespeare
Her kitabında olduğu gibi bu kitabında da "evrensel bir yaraya" değinmiş. Evrensel yara... İnsanlara faydanız dokunurken onlar için kıymetlisinizdir. Ama artık sizi kullanamayacaklarına inandıklarında sizin
