Yıla Fonseca'nın Hayvan Müzesi ile başlamıştım ve yıldan Grossman'ın Bir At Bara Girmiş'i ile çıkıyorum. Mükemmel başladığım sene mükemmel bitiyor. Aptal aptal sırıtırken bir anda gözlerimi doldurabilmeyi başaran bu denli duygu aralığı yüksek bir kitabı hiç okumamıştım. Kitap boyunca trajik bir stand-up gösterisine şahit oluyoruz. Stand-up yapmanın kendisi zaten başlı başına zor iken Grossman bunu görüntü ve ses olmadan sadece sözcüklerle yapmayı başarıyor. Anlatılan hikâye zaten çok etkileyici fakat şahsen bunu anlatma şekli daha da etkileyici. Komedyenimiz Dovaleh'in fazlasıyla ofansif bir mizah anlayışı var. Toplama kamplarından, Filistin'e, solculardan, bizzat gösterinin izleyicilerine kadar herkesi korkusuzca mizahında malzeme olarak kullanıyor. Bu kitabın Türkiye'de yazılmış olsa başına gelebileceği şeyleri düşünmek gerçekten beni korkutuyor. Muhtemelen yazılamaz böyle bir şey. Bir yandan bunun burukluğu, bir yandan Dovaleh'in güldürürken içimizi acıtan hikâyesi. Seyirciyi dahi karşısına alarak çok farklı bir mizahı bizimle buluşturan Dovaleh uzun zaman bana yoldaşlık edecek bir karakter oldu. 2017 yılında Man Booker kazanarak hak ettiği övgüyü almayı başaran kitap Türkiye'de çıktığı sene de İdefix'in o sene çıkan en iyi kitaplar listesinde birinci sırada yerini almıştı.
Bayıldım kitaba resmen. Belli bir süre insanlara bu kitabı överek gezeceğim ve ocak ayında diğer kitabı Ülkenin Sonunda'yı mutlaka okuyacağım. Ayrıca Siren Yayınları'nın söylediğine göre bir kitabı da çeviriden gelecekmiş. Onu da sabırsızlıkla bekliyorum.
