Her zamanki gibi kendi demlediğim çay elimde tüm bu olanları düşünürken gecenin yarısı olmuştu. Yine sensizken içime atıp yazdıklarımı bir dua niyetine okuma vakti gelmişti. Onlar ki kalbime dokunan sen yanlarımın yazılan hâli. Elif’im, hafizem, dünya bahçemin çiçeği, sana yazamadıysam da, seni yazıyordum artık…
“Melekler kalbinden öpsün sevdiğim.”
Sevmek… Kısmete çıkan bir kapı mı yoksa büyük imtihanın başlangıcı mı? Bir ayrılık kazılsa, içine atlayıp örter miydiniz üzerinizi?
Hikmet Anıl Öztekin, Elif Gibi Sevmek 2 kitabında sevmenin ayrılıktan bir perde olduğunu, ancak muhabbetle sevenlerin bu perdeyi aralayıp O’na ulaşabileceğini haykırıyor.
Derviş, derdiyle yâre hasret kalemini eline almış ve sevdiğinden emanet o gül kokulu kâğıtları yakmıştır. Gece de bu sevdayı kaldıramamış gündüzü ağartmıştır. Bu kitabı okurken de alacağınız o sevda kokusuyla diyeceksiniz ki;
“Bir Elif sevdası işlenmiş bir adamın yüreğine…”
Dua Çiçeği !
Şimdiye kadar ilk defa duyduğum bu çiçeği kitabı okumadan önce biraz araştırdım
.
Dua Çiçeğigiller ailesinin maranta cinsinden bir türüymüş.
.
Görünümüyle insana ferahlık hissi uyandıran bu bitkinin davranışlarından ve gösterdiği hareketlerden dolayı adına Dua çiçeği denmiş.
.
Gece olduğunda çiçek şeklini fiziksel olarak
Geçmişin tozlu sayfalarının arasında şimdiki zamanı arayan bir adamın hikayesini anlatıyor Kamuran Şipal Dua Çiçeği kitabında bizlere.
Hikayemizin perdesi kahramanımızın çocukluğundan bir sahne ile aralanıyor. Bir bayram sabahındayız, kahramanımızın belki de hepimizin en naif duyguları hissettiği çocukluğundayız. Havva'yı görüyoruz onun gözlerinden, onun hayranlığını yaşıyoruz hislerinden. Hangimizin yoktur ki çocukken hayran olduğu bir yetişkin? Onunki de Havva işte... Ona olan hayranlığı ile arasına Havva'nın evliliği girince, her güzel hikaye gibi, çocukluk duyguları da yok olur...
Tüm bu düş kırıklığını bavulumuza koyup, yetişkinlik dönemine gideriz. Yine aynı naif hislerin kalbinin bir köşesinde alevlenmesine neden olan biri ile tanışır kahramanımız, Fadime ile. Bir aile dostunun akrabası olan genç kız ve aile dostunun küçük kızları arasındaki güçlü bağ, ona tıpkı küçükken Havva'ya hissettirdiklerini hatırlatır. Gün geçtikte çocukluk bavulundan taşan bu duygular, kendini Fadime'ye doğru sürüklenirken bulur. İkili arasında gelişen naif duyguları Kamuran Şipal'in o yumuşacık cümleleri ile okumak da bize düşer.
thesittingpanda.com
144 syf.
10/10 puan verdi
Çoklar Sokağında Bir Yalnız
“hep kurşunlamışlar yalnızlığı çoklar sokağında
herkesler var olmuş
bir sen ben ölmüşüm
ölmüşlük ne ki yaşanmamış mutluluklarda
ölmüştük ne ki tutkusuz yaşamlarda”
5 Mayıs 1973 yılında Ankara/Kızılay’da henüz 25’inde gencecik bir fidan düşer yere, kimsesizdir, bir başına. Çoklar sokağında bir yalnızdır, ölümünü bekler öylece. Yeğeni şöyle der
247 syf.
·
Not rated
Acıya o kadar aşinayız ki, artık gözyaşları değil, sözler akıyor. Yaşlılar içten dua ederken onları incelerim ve bir şey fark ettim; onların göz yaşları yoktur, ihtiyarların gözyaşları sözlerinden akar. 21.yy'ın dışı genç içi yaşlı ne çok genci var. O kadar ağladık ve üzüldük ki akıtacak sözler kaldı bir tek.
Bütün kitaplar ya empatinin ya da
Söz konusu Bozcaada(Tenedos) olurda ben nasıl duygularımı dile getirmem...Hele bu kitabın bir kısmını Bozcaada da okuyunca...Ama yine de uzun uzadıya anlatmayacağım.Önce dışı boz içi üzüm kokan sevimli mi sevimli bol yeşillikli bir ada hayal edin...Ve kitaba gelelim...
Ah benim canım Mehmet Dedem...
Nasıl fedakâr bir babasın,
Nasıl sadık bir
