dudu

dudu
@duduperi
midgard
Bursa
İstanbul
5 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
"İnsan her tehlikeden kaçabilse de, onun gibi bir insanın var olmasını istemeyenlerden tümüyle kaçamaz."
Sayfa 93
Reklam
Aşmaya kesin kararlı olduğumuz engeli aşamayız, ama hayata kapılıp o engelin etrafından dolaşır, önüne geçeriz; o zaman dönüp uzaktaki geçmişe baktığımızda, engel o kadar görünmez olmuştur ki, zorlukla seçeriz onu.
Sayfa 39
Öğüt veren, destek olan, teselli eden arkadaş ötekinin derdine merhamet duyabilir, ama acısını hissedemez ve dostuna ne kadar iyi davranırsa, o kadar yalan söyler. Dostu ise, yardım etmesi için gerekli itirafları yapar, ama belki tam da bu nedenle, yardım etsin diye, birçok şeyi de ondan gizler. Sonuçta iki dosttan mutlu olanı, zahmete katlanan, bir yolculuğa çıkan, bir görevi yerine getiren, ama içinde acı taşımayandır.
Sayfa 29

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Fakat ruhumun en derin bir köşesinde bu kanaat, yeryüzünün bana ihtiyacı olmadığı kanaati, her zaman için yerleşip kaldı.
Sayfa 122
"Demek ki insanlar birbirine ancak muayyen bir hadde kadar yaklaşabiliyorlar ve ondan sonra, daha fazla sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyor." "Artık eskisi gibi apaçık konuşamayız... Bunları ne diye, neyin uğruna feda ettik? Hiç!.. Mevcut olmayan bir şeye malik olalım derken mevcut olanları kaybettik..."
Sayfa 117
Reklam
Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden zavallı görmeye hakkımız yoktur...
Sayfa 90
Dünyada bana hiçbir şey tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.
Sayfa 68
İnsanlara olduklarından başka gözlerle bakmakta ısrar edişime içerliyordum.
Sayfa 66
Zaten muhitimden uzak duruşumun, vahşiliğimin bir sebebi de kitaplarda tanıştığım ve benimsediğim insanları muhitimde bulamayışım değil miydi?
Sayfa 47
Tabiatımda manasız denilecek kadar ileri giden bir çekingenlik vardı ki, çok kere etrafım tarafından yanlış anlaşılmama, aptal yerine konmama sebep olur ve beni üzerdi. Hiçbir şey beni, hakkımda bir kanaati düzeltmek mecburiyeti kadar korkutmazdı.
Sayfa 45
Reklam
Boşuna yere herkesten kaçmış, boş yere bütün insanları kendimden uzaklaştırmışım; ama bundan sonra başka türlü yapabilir miyim? Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok... Lüzum da yok. Demek böyle olması icap ediyormuş. Yalnız söyleyebilsem... Bir kişiye olsun içimdekileri dökebilsem... Bunu sahiden istesem bile artık böyle bir insan bulmama imkan yok... Bende arayacak hal kalmadı... Kalsa da aramam...
Sayfa 43
"Ben onlar için hiçbir şey değilim... Hiçbir şey değildim... Senelerden beri aynı evde beraber yaşadık... Bu adam kimdir diye merak etmediler... Şimdi çekilip gideceğimden korkuyorlar."
Sayfa 35
Bundan biraz da gurur duyuyordum; Bir insana başkalarından daha yakın olmanın gururunu.
Sayfa 32
Bütün mesele, etrafındakilerin onu tanımamasındaydı ve o da kendini tanıtmak için herhangi bir teşebbüste bulunacak adam değildi. Bundan sonra aradaki buzu çözmeye, bu insanların birbirlerine karşı duydukları müthiş yabancılığı gidermeye imkan yoktu, insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
Sayfa 28
İnsanlara ne kadar çok muhtaç olursam onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu.
Sayfa 8
"Cehalet, Bay Garrett, ölüm getirir."
Sayfa 137
Reklam
Arkasına yaslanıyor, gözleri sıkıca kapalı ve sadece, "Korkuyorum," diyor. "Neden?" "Korkmayı öğrettiler bana, hepsi bu."
Sayfa 20