"İnsanlarla mektuplar yan yana taşınır. Berikinin hasreti, ötekine karışır. Yollar, yollara eklenir. Ha geldi ha gelecek.. Onca zaman sonra hangisi mektup hangisi insan ayırdına mı varılır?"
Geleceğinden şüphe duymadığı şeyi bile beklerken yoruluyor insan. Bir de var gel sen düşün, ya şüpheye düşerse..
"Akşam oluyor. Şehrin üstüne karanlık inerken daralan göğsümü, dünyanın muhtelif yerlerindeki gün doğumlarını düşünerek geniş tutuyorum. "
"... çünkü bilirsin ki ruhum, şefkatini gördüğü her şey tarafından sarıp sarmalanmaya heveslidir. Yine bilirsin ki ruhum, sarıp sarmalanmaya heves ettiği şeyler tarafından hırpalanmaya yazgılıdır."
Gün dediğin bir andan fazlası değil.
Yaşanmadıkça yeterince anlaşılmazmış hiçbir insan.