…mutsuzlar arasında konuşacak daha fazla şey olduğuna inanıyorum. Mutlu insan yabancılaşıyor.
Sevdiğimiz insanlar bütün eşyalarıyla birlikte ölmeli.
Artık düşünmeyi bıraktığımızda ölüler gerçekten ölmüş gibi davranıyoruz.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Biz birbirimiz için yaratılmıştık, birlikte ölmemiz lazımdı.
Sen benim şansımdın...
Artık şansım kalmadı, sadece anılarım kaldı.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Ağırlıksız bir şeysin, bulut gibi, buğu gibi, koku gibi, hatıra gibi hafifsin...
Anlayabilmek için en kötüsünün başa gelmesini beklemek ne acı. Neden mutluluğu, ancak çekip giderken çıkardığı sesle tanıyabiliyoruz?
Sayfa 90