Safahat / Durmayalım
Sa'di diyor ki: 'Bir gece biz kervan ile
Ağır ağır gitmekte iken yolumuz düştü bir çöle.
Hızla geçmek için o korkutucu ıssız çölü,
Bütün yolcular istirahati feda ederek,
Gitmektelerdi.Bir aralık bende yürümeye güç
Hiç kalmamış ki düşmüşüm artık uykuya yenik.
Avare bir yolcuyu bekler mi kafile?
Çaresiz yola devam edecek varıncaya dek
Şöyle bir yazı yazdım
Zaman bana gösterdi ki öyle çok görüntü ve ses yapan, bir an fırtına gibi esip istediğime ulaşayım diyen bütün fikirler, hareketler ve aksiyonlar yarı yolda kaldı. Hiç biri tam manasıyla hedefine ulaşamadı. (Sadece ulaşılmış gibi gösterildi.)
Bu tür şeyler ilk başta insana cazibeli gelebilir ama sonucu hüsranla bitiyor. Nerede böyle şişirilmiş
Bugün pazar-ı aşktır muhtaç olan candan geçer
Aşığı Sadık olanlar lebbi gülabdan geçer
Düşmüşüm cem hanesine ben ağlarım zar-ı zar
Aşka düşen merdaneler hırkayla tacdan geçer
Bir imrahi görse eğer ol sinemin dağını
Ötüşür şeyda bülbüller görse hüsnün bağını
Yüz yaşında ruhban görse gerdanının ağını
İncili suya bırakır, vaz gelir hacdan geçer dost dost
Zaman bana gösterdi ki öyle çok görüntü ve ses yapan, bir an fırtına gibi esip istediğime ulaşayım diyen bütün fikirler, hareketler ve aksiyonlar yarı yolda kaldı. Hiç biri tam manasıyla hedefine ulaşamadı. (Sadece ulaşılmış gibi gösterildi.) Bu tür şeyler ilk başta insana cazibeli gelebilir ama sonucu hüsranla bitiyor. Nerede böyle şişirilmiş
twitter.com/sedatkayhan21/s...
Zaman bana gösterdi ki öyle çok görüntü ve ses yapan, bir an fırtına gibi esip istediğime ulaşayım diyen bütün fikirler, hareketler ve aksiyonlar yarı yolda kaldı. Hiç biri tam manasıyla hedefine ulaşamadı. (Sadece ulaşılmış gibi gösterildi.) Bu tür
Ben seninle uzun bir araf yaşadım
Ölümlere gittim geldim diyor.
Sığmam dünya yüzünde bir yere artık.
Nereden geçsem benim değil, kalamam bir yerde.
O demiyor, ben diyorum. Demiyorum, yağmur diyor.
Sana sarılmış kalmış ilk günüm ben. Böyle demişim o gün, bugün öyle diyor.
O günden bir yağmur çiçeği, önümde duruyor.
Bir davul sesi, bir davulun yıllarca titreşen sesi,
düz duvardan düşürmüş beni.
Tutunamamaklığım bundan, düşmüşüm, komadan,
uzun uzun uzamış kollarım. Kola benzemiyor.
Yerde yatan, komadaki, duvarda tutunmaktan düşen diyor;
Ağlama balım, değmez hiçbir şey senin gözünden akan yaşa.
Komadaki diyor;
Ben hala sarılıyım beline senin. İstanbul n’ey sesi olmuştu o gün bugün üflüyor… Senin yüzün bende,
senin yüzün bende. Hâlâ, diyor.
Vurmalı vurmalı o sesler içime değiyor.
Bir müzik parçası çalıyor içerde:
İçimde bir parça; ne kopuyor ne ölüyor.
Gitmek ölüm bana, kalmak haram.
Adını bilmiyordum sonra öğrendim:
She Left Home
Şimdilerde peynir ekmek,
Kenarları kararmış demliğimden döktüğüm bir bardak sıcak çay,
Ve ayak üstü yapılan üç beş dakikalık sohbetler var hayatımda.
Baktığım her yerde sen varsın bir de.
Görmek seni, duymak sesini.
İşittiğim zaman yüzüme yerleşen gülümseme,
Bir de yüzüne düşen saçlarını kulağının ardına çekişini seviyorum.
Yürüdüğüm sokaklarda,
Köşe başlarında,
Mahallenin bir yerinde karşıma çıkma ihtimalini seviyorum.
Çok geç düşmüşüm sevdana.
Onca zamanı sensiz yaşayarak, heba etmişim koskoca bir ömrü.
Ne kadar yazık etmişim kendime daha iyi anlıyorum şimdi.
Seni sevebilmeyi sevdiğimi anladığım da,
Kendimle barıştım en sonunda.
Görmek seni, duymak sesini,
Ve artık hayal edebilmek senli geçecek her vakti.
Geç kalmışım sevdana.
Ne kadar yazık etmişim kendime daha iyi anlıyorum şimdi.
beş.
(peki ya sana gelelim, peki ya sana)
sen ki nisâhavva makamında bir münhasır tahtsın
sağlam ikna olmuşum yanaklarındaki hüzzama
belcende göl olmuş içtiğim leffeler
gerdanında tartmış beni dumanımın kurusu
dinmemiş içimdeki kaynaksız keder
babayı dinlemişim bütün bir sol kolumla beraber
cehenneme nazır bir düzen kurmuşum, cennete bazı
bütün bileklerini kesmişim âlem-i cihanın
bir asi ezgi olmuşum ahmet'in dilinde
işitmişim çehrendeki mücerret enstrümanı
paldır küldür sevmişim seni, rüsva olmuşum ne mutlu
"itirazım var" demişim, sitem sarkıtmışım
avutmuşum öfkemdeki yiğit malcolm'u
yılmışım âfâktaki rutin manzaradan
ah şu biz büyük zavallılar, ah şu biz sabun köpükleri
sen ki nisâhavva makamında bir münhasır tahtsın
(peki ya sana gelelim, peki ya sana)
itlik değildir bu, puştluk değildir
deliriyorum sana virüslerce, afetlerce, harplerce
madem ki herkes bir fikrin köpeğidir
Payidar Zaraman
nerede karşılaşmıştık seninle
sen yeryüzüne uzak
ben mavi göğün altında
küçük bir kasabada
o akşam üstünün kırmızıya çaldığı o gün
kim bilir belki o gün
yamaçlardan üzerime su gibi dökülen sesin sabahına yeni gömlekler, ütülü pantolonlar
buğulu camda taradığım saçlarım..
yol kenarlarında ve yamaçlarda sesini aramak
ve beynimin derinlerindeki
Eski mesajları okurken bir şeye denk geldim. "Arkadaşımla sevgili misiniz?" Diye sorup durmuşum. Cevabından korkarken senin o soru cevapsız demen. "Hayır öyle bir şey olmaz arkadaşım başkasını seviyor." diye kendimi telkinlerken içimin nasıl yandığını gizlemeye çalışmam. Acı içinde kıvrınırken kimsenin görmeyişi, belki de görüpte görmezden gelişleri... Şu an geçmişin altında eziliyorum. Yine tek başıma. O zaman olduğu gibi.