Oblomov'un Olga'ya Mektubu
"Bu kadar sık görüşürken benim yerime mektubumun gelmesi seni her halde şaşırtacak, fakat sonuna kadar okuyunca göreceksin ki başka türlü yapamazdım.
Bu mektubu çok daha önce yazmış olmalıydım; o zaman ikimiz de sonradan duyacağımız birçok vicdan azaplarından kurtulmuş olurduk.
Ama gene de geç kalmış değilim, birbirimizi o kadar çabuk, o
Bir zaman lâle de sendin bize, peymâne de sen,
Bağda ırmaktın akan, bahçede rüzgârdın esen.
Göl sanırdık ne zaman dalsak elâ gözlerine,
Seyrederdik seni günlerce gülistan yerine.
Saçlarındaydı bütün tılsımı binbir gecenin,
Seher alnında, şafaklar gülüşündeydi senin.
Aramazdık gece mehtabı yüzün parlarken,
Bir uzak yıldıza benzerdi güneş sen
''Sevgilim, bir gün elbet aşktan bahsedeceğiz. Aşk, dünyanın en hafif giysisi, giyindim. Dilimi damağıma yapıştırdım ve gizlice söyledim: Sevgilim. Biliyorum bitiyorum, azalarak değil hem de serin bir çizgiyle ayrılıyorum kendimden... kurunun yanında yandım, elmalarla karıştım, ağırıma gitti, sustum ve belki artık ben de nezaketi elden
Sayfa 5 - Kafa Grup Yayıncılık
