Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
içine bile bakmıyorsun artık. dünya, inandığın o yitik cennet değil.
‘’ Babam Cennet Bahçesini İki Buğdaya Sattı. Dünya Mülkünü 2 Arpaya Niçin Satmam Ben”
"Peygamberimizin Dünya Gözüyle Görmediği
İki Cehennemlik Sınıf"
“Cehennemlik olup da kendilerini dünya gözüyle görmediğim iki güruh vardır.
Biri, yanlarında bulunan sığırkuyruğu gibi kamçılarla insanları döven zalim bir güruhtur. Diğeri ise, giyinmiş oldukları halde çıplak görünen ve diğer kadınları kendileri gibi giyinmeye zorlayan ve başları deve hörgücüne benzeyen kadınlardır. İşte böyleleri cennete giremeyecek ve onun kokusunu dahi alamayacaklardır. Hâlbuki onun kokusu nice uzak mesafelerden alınabilecek keyfiyettedir.”
(Müslim, Cennet 52)
Sayfa 37Kitabı okuyor
Kültür sayesinde deneyimin hem kendisi hatırlanabiliyor hem de gelecek kuşaklara aktarılabiliyor. Bunun için DNA'da hiçbir değişim gerekmiyor. Değerli olan herhangi bir bilgi, sadece tek bir kişi tarafından deneyimlense dahi, insanlığın kalıcı mirasının bir parçası olabiliyor. Bu da, yazılı veya sözlü, dilin gücünü gösteriyor. Örneğin Zhang Zai'nin Batı Yazıtları'ndan devraldığımız Neo Konfüçyüsçülük mirası şöyle diyor: “Cennet babam, Dünya ise annemdir, ve benim gibi küçücük bir mahluk bile aralarında kendisine sıcak bir yer bulabilir. Öyle ki, evrene doğru uzananı bedenim, evreni yönlendireni doğam sayarım. Her insan kardeşim, her şey yoldaşımdır.”
Sayfa 87Kitabı okudu
Karac'oğlan...
Sultan Süleyman'a kalmayan dünya
Bu dağlar yerinden ayrılır bir gün
Nice bin senedir çürüyen canlar
Hakk'ın emri ile dirilir bir gün
Ne güzel yapıldı cennet yapısı
Çok aradım görünmedi kapısı
Benim korktucağım Sırat Köprüsü
Bir karış dünya mülküne minnetimiz yok bizim. Biz dünyaya cennet arkadaşı bulmaya geldik.
Sayfa 136 - NesilKitabı okuyor
Vicdanda firdevslerin kapıları açılır, dünya olur bir cennet. İçinde ruhlarımız, eder pervâz ü pervâz, olur şehbâz ü şehnaz; yelpaz namaz ü niyaz.
bende kor, bende dünya tanesi, bende rüya kalmadı
sebep göstermeden cennet-i âlânın kapısına bırakın beni
ağlayarak denediğim sesimin, ey kendimi bilmezliğimin
yoldan çıkmalarımın, nereye gideceğimi bilmemelerimin Rabbi
....
otopside çıkmıyor kalbimin yanıkları, sen çöz beni
tur-i sina değilse de benimde bir dağım olmalı
çattığım tüfek, yattığım yatak, arkadan yırtılmayan gömlek
Bu Akl-ı Küll pederiyle daima uzlaşmış bulunduğum için dünya gözümün önünde cennet gibidir.
Bana her zaman yeni bir sûret yeni bir güzellik görünmektedir. Bu yenileşme ile usanç kalmaz.
Doğacağı dünya cennet yoksa cehennem mi?
Kuş yumurtadan çıkmak için savaş veriyor. Yumurta dünyadır. Doğmak isteyen, bir dünyayı yok etmek zorundadır.
"Heyhat, bütün insanlar akıllı
ve daha iyi niyetli olsaydı
dünya bir cennet olurdu
şimdiyse bir cehennem"
Sayfa 217Kitabı okuyor
Tarihin bir anlamı vardır. Tarihe az çok yapay bir anlam bulabilir ve bu durumdan hoşnut kalabilirim. Tarih önceden belirlenmiş bir hedefe doğru yönelmiyor. Kişisel olarak ben buna inanmıyorum. Anlam, ille de Aristotelesçi ya da Hristiyan katolojisindeki telos değildir. Ne var ki, dünya tarihinin sonuna geldiğimizi sanıyorum. Kıyametimsi bir dönemde yaşıyoruz, çünkü zaman deneyimi, toplumsal bilinç, gelecek zaman düşüncesi –telos– krizde. Arkaik düşünce geçmişten kaynaklanıyor, in nihilo tempore. Ne geçmiş, ne gelecek artık bir cazibeye sahip. Bütün Mesihçi ya da cennetçi düşünceler yenilgiye uğradı: Marx'ın cenneti, kapitalizmin cenneti, Amerika'nın cenneti. Cennet ne gelecekte, ne geçmişte. Ancak "üçüncü göz"le görülebilecek olan şey, gelecek zamandır, gelecekteki bin yıldır.
Sayfa 572 - pdfKitabı okudu
Ölüm bir son değil, ölüm bir göçtür. Düşün ki kurak, çorak bir tarladır bu dünya. Ama öyle bir yere gidersin ki topraktan bin bir meyve, çiçek fışkırır. Arılar, kuşlar uçuşur. En kötü ses, bülbül sesi olsun. Dereler çağıldasın, şelaleler coşkuyla aksın. Şimdi sen bunlara öldü mü dersin? Meğerki o Cennet bağına göçenler, bu çorak tarlada yaşayanlara üzülmesin. Ki bu Cennet bağları dâhi, O’nun güzelliğinin, O’nun cemalinin yanında çorak bir toprak. Var gerisini hayal et. Hayale sığar ise.