Hepimiz büyüme çağındaydık. Kaç yaşında olursa olsun herkes. Bütün dünya. Döne döne geçiyorduk büyüme çağından. Başımız döne döne. Bu yüzden yiyorduk ve yemeliydik. Birbirimizi ve herşeyi. İhtiyacımız vardı. Bir an önce büyümek için. Bir an önce büyüyüp de gebermek ve yerimizi başkalarına bırakmak için. Yeni bir çağ başlasın diye. Mümkünse bu çağa benzemeyen. Çünkü bizden bir bok olmayacağını anlamıştık. O kadar da aptal değildik. O kadar da değil..
Kaç yaşında olursa olsun, her insan ebeveynlerinin göz bebeğidir.
Kimseyi üzüp kırmaya gerek yok. Her insan kendi hayat seyrinde güzel ve değerlidir.
Dünya hayatının, biz "biz" olurken üzerimizde çok büyük emeği var.
Time Traveler