Çetrefilli Hayatlarımıza
“Siz beni anımsadığınız kadarıyla tanıyorsunuz ve zihninizdeki son eylemime çekidüzen veriyorsunuz.
Umuyorum; ben, sizi anımsadığımdan daha fazlası kadar iyi biri olarak tanıyorumdur.”
”Hep ilk anki heyecanımı yitirmediğim zaman da neden bu kadar heyecanlı olduğumu “sorgular” sonrasında yok olan heyecanıma ‘özlem’duyarım.”
”Hayat hiçbir zaman çocukluğunun hayalleri kadar kıymetli olmadı.Sonrasında anlam ,akar suyunda yüzmeyi öğrenip,
devam eden akarsu da kulaç atmaya devam ettim.”
”Ya bir şeysin ya hiçbir şey”
”İyi ruh halinden faydalanmak sancılı bir kötülük doğurur. Bu eğilimi hayatına entegre eden her zaman kötü insan olma oranını yükseltmeye elverişlidir. Ayrıca bu konuda çığır açarak.Faydalanmayı üstün yetenek sayıp kendisini övgülere layık görmek ister.“
”Yazmak,duyguların kağıda serilmesidir.”
”Çetrefil” 
YUNUS EMRE ‘in kaleminden günümüz dünyasına ve insanına ithafen;
duygular,iyi,kötü kavramı,keşkelerimiz,başarı odaklarımız,iç dünyamız,çizmek,hüzün,aydınlık,anlayışsızlar ordusu,karma duygular,aşağı-yukarı,
dört sezon,kapris,kibir,benzemek,depresif ,İç dünya savaşı,zindan,kararsız…başlıkları altında yazılmış deneme türünde bir eser,kısa öz ve etkileyici bir anlatım.
İnsanın duygu karmaşasına ,dikenli teller ekleyen sonrasında aydınlatan bir anlatım…
Çokça düşündüren bir kitap🩵
Okumaktan çok keyif aldım.Ruhuma dokunan bir eserdi…
Yunus Emre Erden
Leyla Şeker
Uyanış
Yahudi asıllı Ukraynalı yazar Isaac Babel, kısacık öykülerinde kullandığı keskin dil nedeniyle ihanetle suçlanmış ve Stalin döneminde öldürülmüş. On beş yıl sonra da “hata etmişiz” diyerek itibarı iade edilmiş de giden gitmiş, genç yaşta kalem kırılmış, iade edilen “can” olmadıktan sonra kim kime dum duma yani. Babel, “Gençlik bir eksiklik sayılmaz, birkaç yıl sonra geçer...” (s.11) diyor “Uyanış” kitabında. Ölüm geçmiyor ve iadesi yok işte. O da erken yaşta dünyadan göçenlerden. Bugün İsrail’in bir ölüm makinası rolünü üstlendiğini görmüş olsaydı “Siz yaşamak istersiniz; o, günde yirmi kez ölmeye zorlar sizi” (Baba, s.18) mi derdi? Yoksa “İnsan diye geçiniyoruz, ama çakallardan iğrenciz” (Bir Öpücük, s.15) diye kabul mü ederdi? Ya da “Sonu ölüme mahkûm insanlar vardır, bir de yaşamaya henüz başlamamış insanlar” (Baba, s.27) diyerek cinayetlere bir kılıf mı geçirirdi? Bilemeyeceğiz tabii, ama sırf Yahudi olduğu için, onun uğradığı haksızlık sonucu ölümünden dolayı “Oh olsun!” demeyeceğim. İnatla insanca düşünüp davranmaktan vazgeçmeyeceğim. İsrail’in zulmünü de “Gönder Ebabillerini Ya Rab!” diyerek tek sığınağım Allah’a günde bin kere şikâyet etmeye devam edeceğim. İnsandır dünyanın baş belası. Dünyayı, yaşayan her şeye zindan eden insandır. Dünya bir gün öyle bir noktaya gelecek ki insana hayat olmaktan utanıp “al şu zalimleri üzerimden” diyecek! 
Uyanış
