Baba ihtiyacı
Kuvvetli, kararlı bir babamız olsun, bize neyi yapıp neyi yapamayacağımızı söylesin isteriz. Niye? Neyi yapıp neyi yapamayacağımıza , neyin ahlaklı ve doğru, neyin ise günah ve yanlış olduğuna karar vermek zor olduğu için mi? Yoksa suçlu ve günahkar olmadığımızı işitmeye her zaman ihtiyaç duyduğumuz için mi? Bir baba ihtiyacı her zaman var mıdır, Yoksa, kafamız karıştığı, dünyamız dağıldığı, ruhumuz daraldığı vakit mi isteriz babayı?
Diye soruyor Orhan Pamuk . Ben babaya ihtiyacın hayatın her noktasında olduğunu ve nedeninin bir şeye bağlanmaya gerek duyulmadan aşikar olduğunu, 52 yaşındaki babamın 82 yaşındaki babasını kaybettiğinde gördüm. Onun gözyaşında, hıçkırıklarında sadece varlığının çok önemli bir yer taşıdığını farkettim. Evet bazen babamızdan onay almak isteriz bazen yol göstermesini bazen bizimle gurur duymasını isteriz. Ama en çokta yanımızda olmasını .
En sert kavgaları, en büyük anlaşmazlıkları , yaşanabilecek en şiddetli kuşak çalışmalarını babamızla yaşamış olsakta hatta kimi zaman ondan nefret edip ondan uzaklaşsak bile içten içe hep ona kendimizi ispatlama çabamız. Çocukken gözümde dünyanın en kültürlü , her şeyi bilen tek insanı benim babamdı. Ta ki büyüdüm öyle olmadığını gördüm. Boynuzun kulağı geçeceğini , daha iyi olabileceğimi göstermek istedim kendime ama bugün bakıyorum ki ondan bir adım öteye gidememiş bir ben var dünyada. Baba bende ķorkuyu , otoriteyi, gücü çağrıştırsada bi yandanda güven, huzur , fedakarlık aslında .
Aşağıdaki konuların hepsi ve daha fazlası bu kitap'ta.
Bugün Dünyamız, ırkçılık, dinler arası nefret, cinsel ayrımcılık ve yabancı düşmanlığı gibi küresel çevre tehditleriyle karşı karşıyadır. İnsanlar toplum içindeki bölünmelere doğru adım, adım koşarken, refah ve yoksulluğun arasındaki derin uçurumlara sürüklenmekte ve bunlar yetmezmiş gibi geri kalmış ve gelişmekte olan devletlerin hükümetleri, yönettikleri halkların üzerinde her türlü şiddet, baskı ve sömürü uygulamaktadır.
İşte bütün bunlar Küresel çete olarak adlandırdığımız Küresel Gizli Örgütlerin planlarının birer parçalarıdır.
ABD Başkanları Küresel Gizli örgütlerin Oyuncağı mı?
Modern Bankacılığın ve Bankerciliğin Temelini Kimler Attı?
Ortadoğu'da Evangelizm'in merkezi hangi ülke olacak?
Siyonizm ve Masonluk arasındaki ilişki nedir?
Siyonistler Hitler'i nasıl destekledi?
Filistin'e Yahudi göçünü Hitler nasıl sağladı?
NATO Gizli Orgütlerin Ordusu mu?
Dinler arası diyaloglarla yeni bir din mi ortaya çıkacak?
Padişahlar arasında Mason var mı?
Gizli Örgütlerin Türkiye hakkında aldıkları kararlar.
CFR üyesi Türk Cumhurbaşkanı ve Başbakanları Kimler?
CFR'nin Türkiye Hakkındaki Planları?
İstiklal Marşı'nı Kimler Değiştirmek istiyorlar?
Bilderberg Toplantılarına Katılan Siyasiler Kimler?
Türkiye'de Hükümetler Hangi Örgütlerden Korkuyorlar?
Türkiye'deki Esrarengiz Baron Kim?
Çok yakın geleceğimiz bence hatta bugünümüzü bile anlatıyor diyebilirim, insanoğlunun robotlaşma yolunda hızlı adımlarla ilerlediğini düşünürsek dünyamız ile aramıza cisim girmesine gerek bile yok.
Kısa kısa hikayelerden oluşan bir kitap. Hikayeler kısa ama manaları çok uzun...
Aralarından en çok ''kitapya''yı sevdim. Keşke dünyamız da kitapya gibi olsa :)
Bir solukta mola tarzında bir kitap bitirmek isterseniz, sükût işçisi her daim okunabilir:)
Mülksüzler Yahut Le Guin'in Anarşizmi
Mülksüzler Yahut Le Guin'in Anarşizmi-1
Mülksüzler romanı günümüzde Marksist olmayan devrimci anarşist güruhun bir devrim güzellemesi olarak sanat piyasalarında halka mülk olarak arz edilirken acaba okuyucuya aslında ne öneriyor?
Le Guin romanında Odoculuk diye yeniden kurulan metin icadı aslında gizli Tolstoy anarşizminden başka bir şey değil. Tarihin cilvesiki Tolstoy bir kadın düşmanı olsa bile Odo bir kadın.Odo asıl dünyada mücadeleye atılıp yeniliyor.Fakat uzayda yeni dünyaların keşfiyle yeni yaşam yerlerini bulan Urrasli yöneticiler madem bu düzende yaşamak istiyorsunuz buyrun sizi yeni dünyamız olan Arrenas a alalım diyor ve Odocular sürüldükleri bu dünyada yeni bir tarih yeni bir medeniyet yaratıyor Anarşist bir yeni dünya.Fakat Le Guin bu kurgusuyla aslında Anarsizme yaratılan tüm eleştirileri bir bakıma haklı çıkarıyor çünkü Marksistlerin Anarşizm eleştirisi özünde onun küçük burjuva soylu idealist bir başkaldırı olduğudur.Yani cidden Anarşizmin bu dünyada kazanabileceği hiçbir mücadele cidden yok zaten.Yani romanın arka kapağındaki devrim güzellemesi koca bir yalan çünkü Odocular bir devrim yapmıyorlar sürülüyorlar bu siyasal bilinçle kurmaca metin arasında diyalektik çelişkiyi adeta gözler önüne soruyor Le Guin'de diğer anarşistler gibi devrimi nasıl yapacağını bilmiyor devrim bilinmeyen yeni bir gezegende bir medeniyetle Odocu medeniyete "kendiliğinden "olduğunda ise Anarres denilen yerde maalesef dans eden yok Le Guin adeta hiçkimsenin devrimini liberal piyasalara pazarlıyor ne idealistçe değil mi otorite yok ama realite kan revan içinde.
Kitap iki bölümden oluşuyor. Aslında her iki bölümde de, kendi iç dünyasında nasıl kirli biri olduğunu çok açık bir dille ve net bir şekilde korkmadan, utanmadan, kendine karşı son derece dürüst davranarak büyük bir olgunlukla yazan bir Dostoyevsky’den bahsediyoruz. İlk bölüm içeriği ile birlikte 24 yaşında başından geçen bir olayı anlattığı ikinci bölümden, Dostoyevsky ‘nin kişiliğine yönelik çıkarılacak sonuçlar çok benzer. Kibir. Ama bu kitapta asıl, bir insanın kendi iç dünyasını bu kadar net ifade edebilmesi hayranlık uyandırıcı. Herkesin bazı durumlarda kendi aklında bulduğu teselliler vardır. Bunlar çoğu zaman anın verdiği acıyı dindirmek için aklın hafifletici unsur olarak devreye girmesiyle ortaya çıkar fakat, hakikat aslında arka planda için için yine rahatsız etmektedir. Yani, bir toplumda görünen yüzümüz bir de hakikatlerle çevrilmiş iç dünyamız olduğunu söylersek; bu adam her ikisini ve özellikle de zor olan iç dünyasının net bir fotoğrafını çekmiş ve bunu anlaşılır bir şekilde anlatabilmiş. Az yerde bulunur tahliller, pek azlarında bulunan bir zekayla kaleme alınmış.
