Taaa şafakları
Nice bir
Yangınları düşer alın çatıma
Gencecik ölüme gitmenin.
Yığılır boşkovanlar, dumanlı
Ve susar mitralyözler kuytularda.
Suskundur,
Karanlıktır,
Biz, insanların yüzünde sevginin, şefkatin, sevincin çiçekleri açsın istiyoruz, korkunun dikenleri değil...
Biz, bebeciklerimizin gözleri gibi pırıl pırıl olsun istiyoruz dünyamız, sisli ve karanlık değil...
Biz, dostluğun, aşkın, kardeşliğin, iyiliğin sesleri doldursun istiyoruz yürekleri, kin ve ve nefretin değil....
Biz, bahar dalları pıtrak pıtrak filizle, kovanlarımız bal, tarlalarımız başak, bağlarımız salkım salkım üzümle dolsun istiyoruz...
Ayrılanlar kavuşsun, acıkanlar doysun, acılar dinsin istiyoruz....
Sayfa 358
Bizim dünyamız Tanrı’nın kötü bir ruh haline, kötü bir gününe rastlamış..
Franz Kafka
Mutluluk bir dağ yolu gibidir. Bakarsın tepelere tırmanır, sonra bir bakarsın, aşağıya iner. Tek başına nedir insan? Ama başkalarıyla birleşirse dağları devirebilir. Bizim şu güzel, şu yaşanası dünyamız böyle işte..
Güneşin evrene can verdiğini söylerler. Güneş gökyüzüne yükselsin de görün bakalım, o bir ölü değil mi? Her şey ölü, her yerde ölüler var. İnsanlar yeryüzünde yalnız, çevrelerinde ölüm sessizliği; bizim dünyamız bu işte... "İnsanlar, birbirinizi seviniz!" Bunu kim söylemiş, kim bize böyle bir vasiyet bırakmış? Saatin sarkacı habire vuruyor, duygusuz, soğuk soğuk...
Öyle insanlar vardır ki koskoca dünyamız bile onlar için hapishaneden başka bir şey değildir.
Sayfa 509Kitabı okudu
KALBİM DİNAMİT KUYUSU - AHMET ARİF
Beni, gözlerin götürür
Gözlerin
Aşkla, acıyla...
Kuşatmışlar
Sesimi, soluğumu