Roman yeni bitti ve ben hiç eğip bükmeden dilime ne gelirse yazıcam.
İlk yirmi sayfayı bir çırpıda okuduktan sonra durdum ve " ben ne ara bu kadar okudum, bu nasıl bir akıcılıktır, hissettiğim bu ürperti nedir" dedim. Sonra ellinci sayfalara geldigimde nefesimin daraldığını, yerin dibine doğru çeken bir hortumla bir kuyuya doğru sürüklendiğimi hissettim. Sonlara doğru yaklaştığımda ise bütün merakıma rağmen bitmesin diye bir gün ara verdim. (Ara verdigime bakmayın bir saate okunacak bir kitap) O arada çok şey düşündüm tabi gerek ülkemizde, gerek Ortadoğu'da gerek dünyada.
Romanı okuyan bazı arkadaşlar oryantalist bakış açısı olan noktaları tespit edip, bu kitap nasıl bu kadar yüceltilir diyebilir. Ama o oryantalist bakışı çıkardığımızda da hiç bir gerçek değişmiyor. Hatta gerçeklik daha bir gerçek oluyor.
Bu kitabı hep "savaş ve Ortadoğu'da kadın olmak" temalı olarak işittim ancak okurken tam tersi "erkek olmak "olarak okudum. Ve romanda çocukluktan yeni çıkmış gencin dramıyla çocuklara dair verilen mesajda da. Feminist yaftası yememek için detaya girmiycem.
Tarih boyunca savaşların toprak uğruna, namus uğruna, kadınlar ve çocuklar uğruna yapıldığı iddia edilir. Dışarıya açık pencereden bakıldığında evet bu böyle. Peki sonra perdemizi kapatıp kapalı kapılar arkasındaki dünyamıza döndüğümüzde?!
Keyifsiz bir okumaydı. Bu keyifsizligi yaşayın derim.
Kahvekokulukitaplar1
Selamün Aleyküm Bugün sizlere kalemini sevdiğim, okumaktan keyif aldığım değerli yazarımızın yeni kitabı ile geldim...
Mübarek #ramazan da gelirken bu kitabı okumuş olmaktan büyük bir feyz aldım.
İnsanoğlunun varoluş ile ilgili sorularıma birer cevap, arayış
