Kadınların daha aşağı statüsünü tanımlarken Aristoteles, onların erkekler gibi saçsız kalmadıklarını, bunun ise onların çocuksu varlıklarının bir kanıtı olduğunu savlamıştı. O ayrıca, kadınların erkeklerden daha az sayıda dişleri olduğunu da söylemişti. Bu son sav, Bertrand Russell’ın aşağıdaki notu düşmesine neden olmuştur: “Eğer Aristoteles ara sıra karısının ağzını açmasına izin verseydi, herhalde bu hatayı yapmazdı.”
Aristoteles, bütün zamanların kadından nefret eden en acımasız düşün insanı olarak tarihe geçti. O, kadınlar hakkındaki olumsuz görüşlerini hem bireysel hem de toplumsal düzlemde savundu.
Platon’un idealar kuramı Pandora söylencesini ve onun, erkeklerin sağlıklı dünyasını bozucu etkilerini, sağlam felsefi bir temelle destekliyor ve giderek Hıristiyanlığın dogmatik “ana günah” için düşünsel düzlemde besleyici bir toprak oluşturuyor.
Platon’dan bu yana bütün totaliter devletlerde, kadının süslenmesinden hoşlanılmadığı biliniyor.
…yönetenler, halklarının masallarından felsefelerine kadar her şeylerinde, bütün kadınları cezalandırmak istemişlerdir.
Kadını aşağılayan bir kültürde kadınlar, ağır suçluluk duyguları geliştirmeyi öğreniyorlar, çünkü onların güzellikleri erkeklerde cinsel bir istek uyandırıyor ve böylece yaşam-ölüm döngüsüne yol açıyor.