Merhaba arkadaşlar...
Yaşar kemal'ın 4 ciltten oluşan bir ada hikayesi'nin birinci cildi fırat suyu kan akıyor, baksana romanından sonra ikinci cildi KARINCANIN SU İÇTİĞİ romanını okudum... bence bu eser gerçekten yaşar kemal'ın dev romanlarından birisidir... bize savaş sonrası iskan kanunu ile gerçekleşen mübadele sonucu; göçmenlerin, göçebe
Ülke: Doğu Pakistan, diye incelemeye başladığımda, büyük bir çoğunuzun öyle bir ülke mi var diye sorduğunu duyar gibiyim. Evet o isimde bir ülke vardı. Daha doğrusu Doğu ve Batı Pakistan isminde iki ülke vardı. Ama adı doğu olan Pakistan tamamen adı batı olan bugünkü asıl Pakistan'ın yönetimi altındaydı. Tabii ki benim ilkokul günlerimdeki dönemin coğrafyasından bahsediyorum. İşin ilginç olan yönü ise her iki Pakistan'ın arasında hiçbir kara bağlantısı yoktu. Aralarında koskoca bir ülke olan Hindistan vardı.
Başka bir deyişle 1947 yılından 1971 yılına kadar Hindistan'ın batısında Batı Pakistan, doğusunda ise Doğu Pakistan yer alıyordu. 1971 yılında çıkan iç savaş sonucunda Doğu Pakistan, Batı Pakistan'dan bağımsızlığını kazanarak Bengladeş ismini aldı.
İşte kitapta yazar, bizi 1971 yılının bu çok kanlı 9 ayına götürüyor ve Bengladeş'in bağımsızlığını kazanma mücadelesinde yaşananları bize anlatıyor. Bunu da üniversitede okuyan iki çocuğuyla birlikte tek başına yaşayan dul bir kadın üzerinden kurgulayarak bize aktarıyor.
Her savaşta olduğu gibi burada da katliamlar, tecavüzler, işkenceler, yıkılan hayatlar, kaybedilen insanlar ve varlıklar, mültecilik, savaşın getirdiği diğer nice nice kötülükler ve dram konuya hakim oluyor.
Kitap başlarda biraz durgun seyretse de olayların başlamasıyla birlikte, müthiş bir akıcılık ve sürükleyicilik hakim oluyor ve deyim yerindeyse fırtına gibi bir hızla okunuyor.
Ben, kitabı beğenerek ve merakla okudum. Herkesin , özellikle de tarihi bilgilerle birlikte kurgulanmış bu tür romanları okumayı sevenlerin mutlaka okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Karakterin yazarı...
Ben bir yazar değilim. Ama yazmayı severim. Hele de son zamanlarda bir şeyler kurgulamaya başladığımda tanıştığım karakterlerle birlikte yazmak benim için daha başka bir hal almaya başladı. Çünkü yazarken aslında siz bir kurgu yaratmıyorsunuz gibi geliyor bana, bir karakter sizi kendi hayatına çekiyor. Davet ediyor. İzliyorsunuz onu. Takip
Bekiroğlu’nun Mücellası vardı geçtiğimiz ay elimde. Elimde dediğime bakmayın en çok ruhumun içinde taşıdım kitabı. Yazarın seçtiği kelimeler, o kelimeleri yan yana dizişi, yan yana dizerek bize anlattığı bir yaşam. Her zaman sevmişimdir kitaplarını.
.
Kitap adını ana karakter olan Mücella’dan almış. Mücella’nın ailesini, yaşayışını, çocukluğunu, gençliğini, yaşlılığını, komşularıyla olan ilişkilerini ve dönemin toplumsal yaşantısına etki eden unsurları izliyoruz kitap sayfalar boyunca. Akıcı bir olay, kurgu yok. Aslında alabildiğince durgun bir kitapta diyebiliriz. Başka bir yazar bu tema etrafında yazsa sıkılabileceğim bir kitap bile olabilirdi. Söz konusu Bekiroğlu’nun kalemi olunca sıkılmak ne mümkün.
.
Akıcı olay sevenler için sıkıcı olabilecek bir kitap belki de ama sağlam bir anlatım arayan okurlar için müthiş bir hazine. Selam ve dua ile.
221 syf.
10/10 puan verdi
Savaş değil Barışın tarihi yazılsın
Savaşı devlet başkanları, bakanları, silah ve ilaç tüccarları başlatır, savaşan, ölen, acı çeken, ezilen, sürülen, yok edilen, zorluk çeken de yoksul halk oluyor. On sekiz yaşına gelmiş çocukları savaşın ortasına bırakıp bütün düşüncelerinden azade edilmiş bir şekilde yıkıma gönderilenlerin romanıdır; "Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok."
oy babamız durgun don!
oy, neden böyle bulanık akarsın, durgun don?
"Durgun Don, edebî dehası Tolstoy'la kıyaslanan Nobel ödüllü yazar Mihail Şolohov'un başyapıtıdır. "
diye kitap arkasına yazılan tanıtım cümlesi sayesinde okumaya karar verdiğim serinin ilk kitabı. Gerçekten bu yorumun hakkını veren bir esermiş. 19. yy da Hıristiyan Kazakları ve onların perspektifinde bütün Rusya'yı anlatan harika bir kitap. Rastladığım bir yorumda da dediği gibi "sefaleti rus yazarlardan daha iyi betimleyen kimse yoktur" tespitinin dogrulugunu kanitlayan, ibretlik, gerçekçi ama duygusal yönüyle de doyurucu bir eser.Savasin yarattigi psikolojik, fizyolojik, maddi, manevi yıkımı müthiş bir kurgu ve dille o kadar güzel ifade ediyor ki kendinizi oralarda buluyorsunuz. Keyifli okumalar...
