Bugünümüze ve inzivaya dair
Haber sitelerinde bugün de bir tane bile iyi haber yok. Cinayetler, kasten adam yaralamalar, yasadışılığın kol gezişi, mafyacılık ve diğer lümpen şeyler. Sanırım bugünün Türkiyesi, düşünen birisine hiçbir umut vaat etmiyor, aksine insanı intihara sürükleyen bir ümitsizliğe sebep oluyor. Biz bunları hak edecek ne yaptık, bilmiyorum ama mutlaka bir
benim içimde çakılı hiçbi şey yok. her şey dağınık ve yüzer biçimde. bata çıka böyle. nefret ediyorum elinizi sürmeye çalıştığınız şeylerden, sizin buna uzaktan yakından tanık olmanızdan. öyle utanıyorum ki yerin dibine dibine dibine en dibine inip yok olasıya kadar hiçbi eylemde bulunmayayım istiyorum. hiç kimseyle bi bağım olmasın, hiç kimsenin
Ölüm Korkusu
"Ölümü nasıl da kahramanca karşılamaya hazır olduğunu düşündükçe ürperiyordu. Ölüm uzaktayken korkutmuyordu insanı. Ama tam karşınızda durup gözlerinizin içine baktığında, hemen kurtulmanız gereken amansız bir düşmana dönüşüyordu." (Sayfa 143)
Nefes Nefese 
Ayşe Kulin
~KENDİMCE~
Her canlıda bulunan bir içgüdü olan yaşama içgüdüsü tabii olarak ölümden kaçma isteğini körüklüyor. İnsan dışındaki canlılarda ölüm korkusu belki sadece yaşama içgüdüsü ile açıklanabilir. Ancak biz insanlar sadece yaşama içgüdüsüyle, yaşamı devam ettirme isteği ile ölümden korkmayız. Ölümden sonrası da bir bilinmez olduğu için son nefes korkutur bizi. Bunların üstüne bir de can çekişme, can verme acısı gibi şeyleri de düşününce...
Ancak bildiğimiz kadarıyla yaşam olduğundan beri ölüm de var. Tam olarak bilinmeyen, net olarak tespit edilemeyen bir zamandan beri... Sonuç olarak; kaçınılmaz! Kaçınılmaz olandan korkarak ömür geçirmek manasız, sürekli düşünmek mantıksız. Fakat iyi yaşamak gerek, ölümü unutmadan... O an geldiğinde ise; Allah yardımcımız olsun!
Düşünülen Geçmiş Zaman
Her düşüncenin sonu bir soru işaretine çıkıyor insan düşündükçe hem yaptıklarından,hemde yapmadıklarından büyük pişmanlık yaşıyor.
Biz hayatın her evresinde düşünmeden hareket ettiklerimizden ibaretiz aslında.. düşünsen yine aynı doğruya çıkan yollar,doğru başlayıp aslında hiç yanlış olmayan keşkeler, bir balon gibi içimize üflediklerimiz bizi sona doğru sürüklüyor. Bunun farkında olmakla doğruyu yaptığımızı bilmek mi hata,yoksa patlamamak için hiç büyümemek mi .. sorular bizi var eden şeyler,bizi biz yapan… Biz her durup düşündüğümüzde bir balon beliriyor kafamızda bu balon herzaman yok oluyor evet ama var olmayı sürdürüyor yok olacağını bile bile …
Şuan üzülüyoruz bir olaya veya bir kişiye belkide yapmadıklarından yakınıyoruz. Peki kendimize soruyor muyuz? karşı tarafın isteklerini her insan kendi içinde bencil hep kendi isteklerini oldurtmaya çalışıyor… şu ortada bencil değilim diye gezen insan topluluğundan ibaretiz. Bu yaşam kavgamız bizim aslında. Var olmak için yapmamamız gereken zaman dilimi…
Cerbrett
Sarı
Bir ara sokakta öldüm...
Dün
Öylece yani.
Birdenbire
Boşluğa düşer gibi, sarı bir sessizliğin içinde
Granit duvarlı binanın anlamsızlığına,
Şehrin boşu boşunalığına içerlerken
Bırakmışım son nefesimi kaldırıma