Günaydın...
Ezginin kederini dinledim
Daktilonun sesini
Anımsadım düş kırgını seni, anı yitti.
Gece bıraktı çalar saate sessizliğini,
Masaya, kitaplara,
Biraz önce giden sesinin yokluğuna.
Bir hüzün ele verdi seni;
Gözlerinde görünüp yitiveren
Ve özlemini bırakıp gitti yastığındaki yüzün...
Zafer Ekin Karabay
Ezginin kederini dinledim
Daktilonun sesini
Anımsadım düş kırgını seni
Anı yitti
Gece
bıraktı çalar saate sessizliğini
Masaya
Kitaplara
Hep bir öte var köprü için. Hep bir karşı kıyı. Hep bir varılmaz yan. Bir arada kalmışlık hep. Ne orası ne burası. Boşlukta asılı kalmanın çapaklı dili. Bir kimsesizlik söylencesi... Yol yorgunu, düş kırgını - taştan da olsa bir yanıyla hep sallantılı.
🍀
Deneme / Deneme 1-2
Eylül sonu,
Pastırma yazının son demleri.. Ilık bir meltem yokluyor caddeyi,perdeyi.. Beyaza boyalı duvarlar geride bırakılmış hayallerle dolu, dikiz aynasının ardı sıra uzaklaşıyor şehir ve sen o lojman griliğine geri dönüyorsun.
Eylül sonu,
Oysa hep böyledir, hazansız kış, baharsız yaz olmaz. Bir kaç cümleyle dile gelir bazen her şey, bazen sayfalarca yazar da anlatamazsın derdini.
Derdini..
Oysa en iyi o bilirdi değil mi içini ? Yazlık sinemada o akşam anlamıştın ,onun gözlerinin içindeydi evren ve sen öylesine uzak bir galaksiye bakar gibi öylece bakakaldın gözlerine.
Eylül sonu,
Artık herşey öylesine uzak ki, arabanın arka camından seyreder gibi hayatı,upuzun bir yolun varmış gibi üstelik, binbir zahmetle gittiğin onca yolu ardına bakmadan dönüyorsun.
Eylül sonu,
Neşet Ertaş’ın bozkırındasın, kulağında yanık bir gurbet türküsü, sıladan başka her şeye hasretsin. Sahi sıla neresiydi ? Son sigarandan aldığın o son nefes ve sen genzini yakan o gezgin tada alışkın, öylece durup sılaya bakıyorsun, sahi neydi sıla?
Eylül sonu,
Dökülen gazeller hazanın habercisi, her biri düş kırgını. Koca bir mevsim yaşadı oysa, elbet yeniden yeşerecek kökü sağlam, o da biliyor bu kara düzeni.
Ezberinde bir sürü şiir, upuzun ağaçlıklı bir yol, öylece gidiyorsun.. Ezberden bildiğin tüm gazellere inat, öylece gidiyorsun..