"Eğer çok büyümediysen, hâlâ Düşler Ülkesi'ni ziyaret edebilirsin. En azından düşlerinde yapabilirsin bunu."
Sayfa 127Kitabı okudu
Düşler ülkesi gözlerin... Dedim' ki; gözlerin Çıra mı? Geceyi aydınlatıyor...
Ahmet Arif
Düşler telafi edicidir, çoğu zaman yitirilmiş olanları ve hâlâ düzeltme ve dengeleme ihtiyacında olunanları yansıtan derin bilinçdışına ayna tutar.
Düşler aracılığıyla bilinçdışı sürekli olarak öğretici imgeler üretir. Böylece, efsanevi kayıp kıta gibi vahşi düşler ülkesi de uyuyan bedenlerimizden yükselir;
hepimizin üstünde koruyucu bir anavatan yaratacak şekilde buhar salarak ve akarak yükselir. Bu bizim bilgeliğimizin kıtasıdır. Benliğimizin ülkesidir.
Kadın
KADIN alınıp satılabilecek bir eşya değil
oralarda.Şehvet sarası tutmuş insanların, gönül eğlencesi değil...O, düşler ülkesinin en mukaddes saydığı varlıklardan bir tanesidir... O bir ana!... Şefkatin, merhametin, sevgilerin hazinesi. Onun onurunu, sırçadan sarayların
en muhteşem burçlarında barındırmakta düşler ülkesi... O, helal zeminlerin, sihirli bahçelerin mahrem ellerin dokunamayacağı büyülü çiçeği!
XIII.-XVI. yüzyıllar arasında Caskonya'dan Baltık Denizi'ne ve Orta Avrupa'ya, bira ve şarap tüketimindeki hissedilir artış gibi göstergelere bakılırsa, büyük veba salgınından kurtulanlar ve torunları, hiç değilse belirli bölgelerde daha iyi maddi hayat şartlarından yararlanmışlardır. İnşaatlarda ödenen gerçek ücretler, hastanelerde yatan hastaların günlük yemekleri, XV. yy ortasında Arles'da L. Stouff tarafından incelenen kalori bakımından dengeli beslenme, bütçelerin eskisi kadar kısıtlı olmadığı ve yiyeceklerin besin değerine daha fazla özen gösterildiği izlenimini uyandırır; bu genel izlenim, sakatların, dilencilerin toplandıkları ara sokakları, boş arazilerde ve aşırı kalabalık kentlerde kol gezen sefaleti, silahlı baskınların ve milislerin kurbanlarını, en iyi beslenen kesimin bile salgın hastalıklara direnemediğini unutturmamalıdır. Till Eulenspiegel gibi birçokları için iyi yemek, eksikliği zengin mutfaklarının kokusuyla doldurulan kesintili bir gerçekliktir; Düşler Ülkesi, her şeyin yendiği, doyurulmamış hazların hayali alanıdır; ancak Rabelais'nin alemleri, tesadüfi de olsalar bütün sosyal grupların paylaştığı sosyalleşme törenlerini yücelten bir geleneğin içinde yer alır. Bedenin doğal işlevlerinden yeme ve içme, ister evde olsun, ister handa, başkalarıyla yapılan bir şeydir; aynı testiden içmek, arada nezaketin kurulması için yeterlidir: Önce kim içecektir? Emmanuel Le Roy Ladurie "sıkışıklık kültürü"nden söz eder
Eğerlerin olabilirdilerle oynaştığı bir çeşit mistik düşler ülkesi.
Sayfa 234 - HarlanKitabı okudu
