Çok çok güzel bir kişisel gelişim kitabı 3 defa okudum. Her seferinde farklı yerleri gözüme bir anlamlı geldi. Beni kendime getirdi. Birine hediye alırken hep bu kitap dan alıyorum. Kitabın ilk sayfası ve akıcı, su gibi akması çok hoşuma gitti.
Güneş gün boyu döndükçe o da güneşe döner yüzünü, gün bitene kadar güneşe bakar durur. Neden "güneşçiçeği" değil de ayçiçeği deriz ona?
Güneşe olan aşkını gece ay ışığında büyüttüğü için mi yoksa?