Kitabı elime alıp birkaç sayfasını okur okumaz, hemen o alışkın olduğum Zweig tahlillerinin içinde buldum kendimi. Karakterler hakkında yerinde, zamanında ve yeteri kadar bilgi verip, geriye dönüşleri birer açıklama gibi sunarken, bunları ustaca olaydan kopmamıza izin vermeyecek uzunlukta tuttuğunu göreceksiniz. Kafka okuyanlarınız için hafif kalacak belki ama; okurken hikayenin karamsarlığına ve hikayede baskın olan "korku" duygusuna kapılıp çok güçlü bir empati kurmamanız mümkün değil. Stefan Zweig'a dair en sevdiğim şey ise kuşkusuz, tespitleri. Kendimde olup bittiğini bildiğim duygu değişimleri, bastırılan duygu ve düşünceler ile farkına varılmayan istek ve ümitleri öyle başarılı tespit edip olayın içine serpiştiriyor ki, danışanıyla birlikte yolculuk edip onu gözlemleyen bir psikoloğun iç sesini dinler gibi oluyorum. Yazarın akademik geçmişine bakarsak pek de tuhaf kaçmayacaktır tabii bu sözlerim ... Kitaba başladığınız için pişman olmayacağınızı düşünüyorum. İyi okumalar.