Bir kitap yazacağım.
İçinde insanlar olan, Bir kitap olacak adı...
Kavgasız Bir millet düşüneceğim ve sığabilir şekilde ki o zamanda çok az olmaz mı sayfaları?
Biraz daha düşününce aklıma sevginin ağır bastığı menfaatin yok olduğu geldi...
Belki o zaman biraz daha uzun olur söylemlerim.
Yine yetmez ama bir şeyler daha eklemek lazım öyle değil mi?
Mesela çocuklarla savaşmak olmasın dünyada desem? Çok mu abartmış olurum? Dimi koca koca canavarların daha dünyaya yeni açmış gözlerini bombalaması o zamanda kelimelerin kifayetsiz kalmasına dayanamam...
Şimdi aklıma geldi, diyorum ki sevgi saygı çerçevesinde dostluk ve barış dolu bir dünya, vayy bee çok heyecanlı olurdu düşüncesi bile kafamı karıştırdı bak...
Saçma sapan nedenler desek mesela? Bence bu da roman olur insanın kafası karışıyor aklına iyi şeyler olacak düşüncesi girdiğinde.
Hele ki zamanın hurafelere dayalı o zaman kopsun kıyamet diye uğraşan andavalları hastane okul ve hatta çadır bombalarken...
Yeni doğmuş bebekler doğmayı beklerken annesiyle birlikte cennete giden 35 yaşında şehitler..
Ne diyorum biliyormusunuz?
Şu haliyle bile karma karışık olan yazdıklarımı okuyup bir şeyler anlayan insanlar var ya hani...
Düşünün istiyorum.
Hiç bir şey bilmiyorsanız bile düşünün.
Çünkü Allah düşünüp tutasınız diye bizlere öğüt veriyor.
Ne yazık ki kör bir toplum gözün gördüğünü yutuyor.
Gönlün istediğine çaresiz kalıyor.
Ve yine ne yazıktır ki, insan bazen insan olduğunu unutuyor...
M.Z