O gece hiç düşünmedim. Bana ne olur bize ne olur diye. Hayatım boyunca düşünmenin bana bir faydası olmadığını, olmayacağını hayat tokat gibi yüzüme çarptı. Yine de düşündüm. İnsanlar neden böyle, neden bu kadar şanssızım, ben mi kötüyüm diye.. Hiçbir şey kazanmadım bu eylemden. Ama çok şey kaybettim. Mesela yıllarımı, mesela hislerimi..
Çok fazla sabahı zor ettiğim gecelerim oldu.
Acımı hissedemeyecek kadar hissizleştim bu geceler de.. Ve bir süre sonra sanki uyuşturucu kullanıyormuşum gibi ne zaman acı hissedecek olsam bu hissizlik geldi yerleşti bedenime.
Ya hep ya hiç bağlamından kurtulamadım. Üzerime çöken bu tanımsız kokular ve hissiz hissiyatlar beni hiçbir yere götürmedi. Tüm gücümle ve güçsüzlüğümle çakıldım kaldım hayatın orta yerine