İlk öykü denemem :) Yorumlarınız değerlidir benim için
TURUNCU
Soğuk bir kış gecesiydi. Doğa; yeni yılı beklemiş gibi biriktirdiği en sert ve soğuk rüzgarını üzerimize fırlatıyor, dişlerimizin gıcırdamasına yetecek kadar donuk bir hava dağıtıyordu. Rüzgarın uğuldayışı boşlukta süzülüp aceleyle yüzümü yalayarak geçiyor ve sırasını sonraki hava akımına bırakıyordu. Oldum olası bu sert ve kuru havadan
Postmodern Romana Kayıtsız Kalmak, Zeitgeist'i Reddetmektir. Peh Peh:))
Bu iletiyi değerli dostum, kıymetli kardeşim 
Muzaffer Akar 'a ithaf ediyorum.
Kavramlarla düşünürüz. Kavramların da tanımları yapılmıştır. Amaç birbirimizi anlamak ya ondan. Bu bize anlama ve düşünmede hız verir. Kavramı duyduğumuz an kafamızda onun yapılmış tanımı belirir ve spekülasyonun önüne geçeriz bir nebze. Roman
Masamda ne kadar çok ilaç var...
İntihar etmeye fazlasıyla yetecek kadar...
Peki intihar kelimesinin şu ana kadar zihnimden hiç geçmemiş olması da bi enteresan tabi...
Aç karnına içilmesi gerekenler, on dakika arayla içilmesi gerekenler, dört satte bir içilmesi lazım gelenler, bol suyla içilenler, portakal suyundan başkasıyla olmaz diyenler, kusmuk gibi kokanlar vs. vs...
İnsan neden ölmek ister? Bilmiyorum...
Peki insan neden yaşamalı? Buna cevap verebilirim...
Mesela çok güzel gülerim ben bu bir sebep olabilir, sonra bikaç tane kedi var sokağımda bence beni özlerler yani, anne babamın mezarında çok güzel çiçekler var onlara bakıyorum tamam onları kardeşim halleder onlarla birlikte kimsesiz bi kaç mezarı çiçeklendirdimdi onlar solabilir kimseleri yok sanırım belki bu bi sebep olabilir, sonra eltim sesli mesaj atmış ağlıyor dua ediyor ayağa kalkmalıymışım falan dostum bu dünyada kaç kadın eltisi tarafından sevilmiş bence mühim yani bunun için bile yaşanabilir, sonra bahçeli bir eve yerleşip bahçesinde çocuklarımın adını verdiğim mandalina ağaçları büyüteceğim babam gibi, mandalina ağaçlarıyla konuşmadan olmaz bu iş yani...
Velhasıl insan ölmeye sebep bulduğundan değil yaşamaya sebep bulamadığından kopar hayattan...heralde...ya da ne bileyim işte her neyse...
Zulme sessiz kalma. Elimden bir şey gelmiyor ben ne yapabilirim deme. Elinden ne geliyorsa yapman gerekir; bu senin kul olarak vazifendir.Fetih Suresi oku, sağlığın yerindeyse hacet namazı kıl, boykota devam etmeye gayret et ki tarafın belli olsun kardeşim... Paylaş, duyur! Kıyamet günü geldiğinde hesabımız çok çetin olacak kardeşim. Hâlâ vurdumduymaz bir şekilde yaşamaya, gülmeye, gezmeye, devam ediyorsak; dönüp kendimize bir bakalım. Nefsimizle baş edemiyorsak vah halimize... Ne olursa olsun kenara çekilmenin vakti değil; ayağa kalkma vaktidir. Öfkeni göster, duyur, anlat, paylaş... Evet kardeşim durma zulmü engelleyemiyorsan onu etrafa yay. Susma ey güzel kardeşim. Evet belki biz normal hayatımıza devam ederken onlar orda zulme karşı göğüs germeye devam ediyor. Elimizden gelen dua ve haykırışlara devam edelim. Eğer insan olmanın yükümlülüğünü yerine getireceksek, vicdan sahibiysek onu da yerine getirmeye gayret edelim İNŞALLAH 🇵🇸
Selamûn Aleyküm...
Başımdan geçen bir hadiseyi nakletmek istiyorum.☺ Öncelikle bu yazı hiç bir polemiğe zemin değildir sadece içimdekileri dökmektir amacım.
Dün bir mesaj aldım baya uzun yazmış bir arkadaş. Kendisini bilmem tanımam. Takipleşmiyiruz da. Mesajı okumaya başladım. Kendisi baya kızgın öfkeli. Öyle şeyler yazmış ki üzüldüm.
Eksik Bir İntihar!
Merhaba, ben Özgür. Beş yıl önce annem ben ve ikiz kardeşimi dünyaya getirdi. İkimizi de çok seviyorlar. Bir eksik olduğu için bende, sevgilerini biraz daha artırıp onu tamamlamaya çalışıyorlar ya da... Acıyorlar mı? Bana her baktıklarında hissediyorum ve öyle sanıyorum ki engelli bir çocuğun ailesi olmak biraz acı... Ama bunun sadece bir sanrıdan