Yazarlar, yazmadıkları yada korku, çıkar ve duyarsızlık gibi nedenlerden dolayı yazamadıkları yazılardan da sorumludurlar.
Beyaz Zambaklar Ülkesinde
Kendini Halkın Sağlığına Adayan Doktor...
Bir Köy Doktorunun Hatıraları adlı eserin yazarı, göreve başladığı ilk
günden beri günlük tutuyor ve Tıp Fakültesini nasıl bitirdiğini, bölge
hizmetine hangi niyetle başladığını kaydediyor.
Talihi kendisine pek yardımcı olmamış, çocukluğunu ve
gençliğini muhtaçlık ve yokluk içinde geçirmiş.
Abdülkadir Geylani
NEFİS
" Nefis, tümüyle muhalefet safında durur. Durmadan niza çıkarır, daima karışıklık ister. Onun ıslahını dileyen, cihad ehli olsun. Ta şerrinden emin oluncaya kadar. O nefis, şer içinde şerdir. Onunla cihad edersen emin olabilirsin. Neticede göreceksin ki, hayır içinde hayır oluyor. Cihad devem ettiği müddetçe, onu her iyiliğe uyar
Şişeyi çalkalarsın, çalkalarsın, giderek gerilimin yoğunluğunu o dereceye varır ki, hissedilen artık, tek, bir karıncalanmaktan ibarettir; sonunda gazoz kabarıp, tıpayı şişeden fırlatır atar.
Peki ya atmazsa?
Topaç hızlanmaya başlamıştır bile, renkler hafiften flulaşmaya başlar: Önce acı çekenlere genel bir duyarsızlık -örnekleri saymakla bitmeyecek- derken doz, hafifçe ama giderek artar, yeni oyunlar, yeni zevkler türer: Sokak çocukları zevk için bir taraf ölene kadar dövüştürmek, sokak çocuklarının itlafı, vahşi çocukların avlanması... Gerçi bunlar dünyanın değişik coğrafyalarında, değişik zamanlarda, insanların mustarip olduğu illetler; bizde de türemiş olmalarına belki şaşmamalı ama... Dilencilik şıp diye ortadan kalkar, çünkü insanlar kimin zayıf olduğundan kuşku duyuyorsa, o kişiyi doğrudan linç ediyorlar; hele artık dilenciliği kimsenin hoş görecek durumu yoktur. Aman, hangi birini düşüneceğimi şaşırdım.
Ondan sonra artık öyle bir noktaya geldik ki, her şey sarhoş bir uğultu içinde eriyor, çılgınca dönen bir atlı karıncadan bakılan dünya, karmaşık, karmakarışık olmaktan çıkıp, rengarenk bir topacın birbiri içine eriyerek beyazlaşıveren renkleri gibi, birden basit bir sükunet ve küntlük halini alıyordu.
Bilim
herhangi bir kutsal değere inanmamak, o insanın önyargısız olduğu anlamına gelmez. aksine inançsızlık, maddeyi aşkın olası yorum ve çözüm önerilerine duyarsızlık eğilimine neden olduğu için farklı yönde bir taraflılığın doğrudan kaynağıdır. daha da kötüsü, bilimsel dile ve jargona olan hakimiyetleri sayesinde bilim profesyonelleri, bir insan özelliği olan "suistimal", yani "kötüye kullanma" konusunda -eğer isterlerse- büyük başarı sahibi de olabilirler. bilim, ne büyük soruları olan ne de bu soruları incelemeye uygun yöntemlere sahip bir çalışma alanıdır.
Ahmet Günbay Yıldız
GECE Yine efkarlarımı demledim,
Kor ateşlerde
En ince süzeklerden geçirdim duygularımı,
Görülmez ipliklere dizdim hülyalarımı....
Bencillik yok, mayasında Sevdamın...
Gönlümü yollarına serdiklerim,
Sırtımda incitmeden gezdirdiklerim,
Ne tez unutursunuz?
Bir anlık duyarsızlık,
Sebepse alınganlığa,
Yaşanılır mı hayat?
Kaptırdın mı kendini,
Ben merkezli düşüncenin,
Deli dalgalarına,
Dönüşü kolaymı yanılgıların?
Zamanı durdurmak elde değil,
Yolgeçen hanımı bu dünya?