"Aşk, bir bedende iki kişi."
“Ey aşk...! bir mucize gerçekleştir şimdi
Şapkandan bir kumru havalansın
Bana öyle büyük ki bu kalp,
Gelsin yüreğime yuvalansın”
Kitabı okurken sımsıcak bir yürek buldum. Yaşam kavgasının molalarında, sıcacık bir poğaça, buğusu üstünde demli bir çay, sevgi ve vefayla beslenmiş hoş bir muhabbet, zifiri
"Sonra odana tıkıl oku babam oku. Kitaplar neye yarar ki. İnsana insan gerek, bir can yoldaşı gerek."
Sesi ağlamaklı çıkıyordu artık.
"İnsan yalnızlıktan kafayı yer. Kim olduğu fark etmez yeter ki biri olsun" diye haykırdı.
"İnsan yalnızlıktan hasta olur be."
En temel özlem,özlenen (daha,henüz,hâlâ...) özleyenin yanındayken başlayan özlemdir.Yoksa özlenen daha özlenmemişken;henüz "burada"yken;hâlâ özleyenin yanındayken,duyulmayan özlem neye yarar ki...
Özlem,özleneni,özlenmesi gerekmezken de özlemektir.
"Kalbin, acı çekeni görmekten zevk alma eyleminin ötesinde, yapabileceği daha kötü, daha alçak bir eylem olmasa gerek."
Dikkat! Dikkat! Birazdan okuyacağınız inceleme hem somut hem de soyut olarak derin ve bayağı uzun olacaktır. Bunu bilerek okumaya başlamanız veya başlamadan burada bırakmanız sizin tercihiniz olacaktır. Müessesemiz
Şimdilerde sevdiğine seveceğine, değer verdiğine vereceğine öyle bir pişman oluyorsun ki tarifi yok bu hissin. Sen pişman olmak için sevmiyorsun aslında. Zorla pişman ettiriyorlar. Sadakatin, fedakarlığın, değerin, özlemin, hissiyatın ve duyguların önemini asla bilmiyorlar. Bildikleri ne biliyor'musun? Bildikleri ve uygulandıkları tek şey seni
“Kitaplar neye yarar ki. İnsana insan gerek, bir can yoldaşı gerek.
İnsan yalnızlıktan kafayı yer. Kim olduğu fark etmez yeter ki biri olsun.
İnsan yalnızlıktan hasta olur be!..”s84