Yoksul, neşeli ve bağımsız! — hepsi bir arada olanaklı; yoksul, neşeli, ve köle! — bu da olanaklı, — fabrika boyunduruğuna girmiş işçilere söyleyecek daha iyı bir şey bulamıyorum: Bunu bir ayıp olarak görmediklerini düşünelim, yani şimdi nasılsa öyle, bir makinenin vidaları gibi, insana has buluş sanatının boşluklarını dolduran biri gibi
Sayfa 160
fakat müzeyyen şimdi galata'da bir meyhanede içer içer adını sayıklarım. Bundan senin haberin olmaz ama adını duymayan kalmaz.
“Tanrı benimle ne kastetmiş olabilir?
diye soruyor 
Soren Kierkegaard…
İçimde şiirler büyüyor, yutuyorum.
Aşka değer insan mı kaldı yahu!..
Bak, geç rüzgâra şiir oku, sesinin menzilini uzatır..
Çiçeğe şarkı söyle, sula onu, depreşir..
Ulan, görmeyen, duymayan bir kahpeye aşk mı beslenir!
En iyi eseri böyle kahpe bir canlı olan tanrı, tanrı olabilir mi? Tanrı, olabilir mi?!
Ey ruhum, günün birinde gerçekten de iyi, sade, yalnız başına, tüm çıplaklığınla seni kuşatan bedenden daha görünür olacak mısın? Günün birinde sevme zevkini ve aşık olmanın doğasını tadacak mısın? Günün birinde tatmin olmuş, hiçbir şeye gereksinim duymayan, hiçbir şeyi istemeyen ve zevk bulacağın canlı veya cansız hiçbir şeyi arzulamayan biri olacak mısın?
"İnsanlara hakim olan gerçek duygunun korku olduğunu, henüz küçük yaşlardayken gözlerinin önünde annesine darp eden ve bundan hiçbir pişmanlık duymayan babasının, zihnine yaydığı korku elektronlarından öğrenmişti. Korku, insanı yaşama adapte eden yegâne duyguydu."
Sayfa 50 - Oleksa YayıneviKitabı okuyor
Ve gördüm ki, kirli bir yüzünüz, acınacak bir kokunuz var. Hiçbir zaman acı çekmeyen, sorumluluk duymayan kişilerin yavan kokusu
"Her hainde, rezilliğe susamışlık olması mümkündür; seçtiği ihanet şeklinin, varmak istediği yalnızlık derecesine bağlı olması da ... Kendini bütün insanlardan dışlayacak benzersiz bir cinayet işleme arzusunu duymayan var mıdır?.."
Ve gördüm ki, kirli bir yüzünüz, acınacak bir kokunuz var. Hiçbir zaman acı çekmeyen, sorumluluk duymayan kişilerin yavan kokusu.