Sistemin temel taşı, Düyun-u Umumiye Meclisi'dir. Meclis, alacaklıların temsilcilerinden kuruludur...
İngiltere, Fransa, Almanya, Avusturya, İtalya gibi ülkeler Meclis'te temsil edilmektedir...
Düyun-u Umumiye örgütü, Osmanlı Devleti'nin şerefini kurtarmak için, devletin bir dairesi sayılmıştır. Aslında tamamen bağımsızdır ve BATI DEVLETLERİNİN ORTAK ÇIKARLARINI temsil etmektedir.
Bağımsızlığımızın Timsali olan 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun! * * * “Cumhuriyetimiz öyle zannolunduğu gibi zayıf değildir. Cumhuriyet bedava da kazanılmış değildir. Bunu elde etmek için kan döktük. Her tarafta kırmızı kanımızı akıttık. İcabında müesseselerimizi müdafaa için lâzım olanı yapmağa hazırız.” 1923, Gazi Mustafa Kemal Atatürk (Atatürk’ün S.D. III, S. 71) * * * “1881-1893 arasında sadece Mustafa’ydı, 1916’ya kadar Mustafa Kemal, 1921’e kadar Mustafa Kemal Paşa, 1934’e kadar Gazi Mustafa Kemal, 1934’te Atatürk!” * * * Bandı biraz geriye saralım, Mustafa Kemal’den önce, Mustafa Kemal’den sonra… https://www.youtube.com/watch?v=r7nBtlbICTc * Vatan nedir bilmezsen, İşgal ederler! Toprak nedir bilmezsen, Parçalarlar! Devlet nedir bilmezsen, seni Sömürge yaparlar! Eğer direnmezsen; Eğer var olmak için Yemin etmezsen, Eğer Bağımsızlık için, Hürriyet için Kanının son damlasına kadar mücadele etmezsen; Seni köle ederler, uşak ederler, vatansız ederler, milliyetsiz ederler, dilsiz ederler… Seni hem manen, hem madden Haritadan silerler! Sen eğer “Bağımsızlık Benim Karakterimdir” diyemezsen, Sen eğer “Hatt-ı Müdafaa Yoktur, Sath-ı Müdafaa vardır, O Satıh Bütün Vatandır” diyemezsen, Sen eğer İstanbul’a demir atmış işgal gemilerini gördüğünde “Geldikleri Gibi Giderler” diyemezsen, Sen eğer “Egemenlik Verilmez, Alınır” diyemezsen, İstanbul İşgal edildiğinde, İzmir İşgal edildiğinde, Doğusu, Batısı İşgal edildiğinde, daha yolun başındayken “Ulusun bağımsızlığını, yine ulusun azim ve kararı kurtaracaktır.” diyemezsen,
”Türkiye halkı, asırlardan beri hür ve bağımsız yaşamış ve bağımsızlığı bir yaşama gereği saymış bir milletin kahraman evlâtlarıdır. Bu millet, bağımsızlıktan uzak yaşamamıştır, yaşayamaz ve yaşamayacaktır!” diyemezsen,
“EGEMENLİK! KAYITSIZ, ŞARTISIZ! MİLLETİNDİR!” diyemezsen, İngiliz’in, Yunan’ın, Fransız’ın, İtalyan’ın, Rus’un egemenliğinde sömürge olursun! Bilmezsin tabi Yunan'ın İzmir’i İşgal ettiğinde ilk ne yaptığını! Bilmezsin tabi, Fransız’ın Fatih’in girdiği kapıdan İstanbul’a girdiğinde ilk ne yaptığını! Bilmezsen; Yine Yaşanır! O yüzden unutma! HATIRLA!!! https://www.youtube.com/watch?v=PoYtoyMCERs Kolay Kurulmadı efendim! Kolay Kurulmadı, ANLAYIIN! …
* … “40 bin köy vardı, 37 bininde okul yoktu, Ne traktör, ne biçerdöver vardı, Şeker üretimi yoktu, Un ithaldi, pirinç ithaldi, Hastalıklar tüm sınırları sarmıştı, Bit’le başa çıkılamıyordu, İnsanlar ve hayvanlar kırılıyordu, Verem, tifüs, tifo salgını vardı, Bebek ölüm oranı yüzde 40'ın üstündeydi, Dünyaya gelen her iki bebekten biri ölüyordu, Anne ölüm oranı yüzde 18'di, Her beş anneden biri ölüyordu… Oran yüzde 40’tı.” * Devlet-i Aliyye hem güç kaybediyor hem içeride hem de dışarıda manen ve madden yağmalanıyordu. * 1881’de Mustafa Kemal Dünyaya geldiğinde, Osmanlı iflas etmiş, “hasta adam” diye tabir ediliyordu. Padişah Abdülhamid’di, Düyun-u Umumiye kurulmuştu. Yabancı devletler, savaşmadan önce borç vererek, kredi vererek kendilerine bağımlı bir devlet yaratıyordu. Üretmeyen bir ülke bu borçları nasıl ödeyebilirdi? Tabi ki ödeyemezdi… * Demiryolları, limanlar, bankalar, sigorta şirketleri, posta şirketleri, telefon şirketleri, tramvay şirketleri, elektrik santralleri bize ait değildi, verilen borçlar, özellikle kapitülasyonlar Almanların, Fransızların, İngilizlerin, İtalyanların işine yarıyordu. Dilimizden düşmeyen İstanbul nüfusunun çoğunluğu yabancıydı. “Şimdilerde de Arap dolu gerçi…” * Birinci Dünya harbi kaybedildiğinde Alman mühendisler, Alman şirketleri ülkeyi terk etti. Aylarca Tramvaylar çalışmadı, zaten az olan elektrik, şehre verilmedi, İstanbul karanlığa bürünmüştü. Şehrin matem havası, Yıldız Sarayı’na pek uğramıyordu… İş gücü yabancı uyruklu vatandaşlardaydı. * İzmir ait olduğu bayrağa kavuştuğunda, Ermeni asıllı zanaatkarlar da ülkeyi terk ediyordu. Bütün el işçiliği biz de değil onlardaydı. Ustalar gitmiş, geriye çırak bile kalmamıştı. İzmir yanıyordu. Savaşın en büyük kaybı gençlerimizdi. Ülkenin genç nüfusu önceki yıllarda heba edildi. Yanlış komuta ve plansızlık bunun en başlıca nedeniydi. Mustafa Kemal rapor üstüne rapor yazmış, Alman komutanlardan idarenin alınıp, Osmanlı komutasına verilmesini istese de Enver Paşalar tarafından reddedilmiştir. Çöl dediğimiz vaha, belki İstanbul’dan bir ülke sınırı gibi gözükse de, vatanperver gençlerin mezarı olan kumdan ibaretti. Sadece geri çekilmek ve kalan canları kurtarmak, son ülke sınırını çizmek gerekiyordu. Her şey için geç kalınmıştı. Misak-ı Milli sınırlarımızı belirleyecek son savaş Mustafa Kemal tarafından kazanılmıştır. Yıllar sonra… Büyük Taarruz, Başkomutanlık Meydan Muharebesi 30 Ağustos’ta nihayete ermiş, 9 Eylül’de İzmir düşman işgalinden def edilmişti. Sokaklar mavi beyaz bayraklardan arındırılıp, Şehitlerimizin kanı ile boyanmış Kırmızı Beyaz bayrağımızla donatılmıştı. Herkes elinde Mustafa Kemal fotoğrafı taşıyordu. İzmir alındığında, her şey yeniden başlıyordu. Herkesin savaşın artık son bulduğunu sandığı zaman diliminde Mustafa Kemal “Asıl savaşımız şimdi başlıyor.” diyerek, cehaletle savaşın fitilini ateşliyordu. Artık kafasında ki fikirleri, Cumhuriyet aydınlanmasında uygulamak için gün saymaya başlayacaktı. * * * Mustafa Kemal Ankara da iken direksiyon binasında kalıyordu. Direksiyon binası Ankara garı idi. Osmanlı’dan kalan dört fabrika vardı; Hereke İpek, Feshane Yün, Bakırköy Bez, Beykoz Deri… Limanlar, madenler yabancılara aitti. Kadın insan değildi, söz söylemesinin imkânı yoktu, erkek önde o arkada yürürdü, Erkeksiz kadın sokakta dolanamazdı, Vapurda, Tramvay da perdeler vardı, Kadının meslek edinme, seçme ve seçilme hakkı yoktu, Kızlık soyadını kullanma hakkı yoktu, Tiyatro da oynayamaz, yazamaz, çizemez, söyleyemezdi, Kadın Osmanlı toplumunda yok hükmündeydi… Var gibi ama yok gibi… * Mustafa Kemal’in aile geçmişi ve çocukluğu hakkında yanlış bilgiler verilmiştir. Zübeyde Hanım ve Ali Rıza Efendi varlıklı ailelerden gelmişlerdi. Evleri ve gelirleri vardı, Ali Rıza Efendi’nin kereste mağazaları vardı. Yokluk içinde değil, varlıklı bir çocukluğa sahipti Mustafa. Selanik dönem itibari ile gelişen ve büyüyen bir yapıya sahipti. Abdülhamid’in hafiyelerinin daha az olduğu, yasaklı kitapların bulunabildiği, daha özgür bir şehirdi. Mustafa’nın okuduğu ve çokça duyduğumuz Şemsi Efendi Okulu, bilinenin aksine dini eğitim veren bir okuldu. Şemsi Efendi’nin eğitim alanında aldığı övgüler ve ödüller mevcuttur. Okulun yapısı, diğer okullar ile mukayese edildiğinde gelişmiş ve modern bir yapıya sahipti. * Mustafa Kemal’in küçüklüğünü merak eder sorarlarsa, can yoldaşı Nuri Conker’e atardı topu. Anlat Nuri derdi, kulübeye koliba derdi. “koliba da karga kovalıyordu” derdi Nuri, aralarında bir espriydi. Bunu ciddiye alanlar gerçek olarak yazdılar, Bozkurt kitabında H. C. Armstrong bunu yazmıştı. Yaşadığı dönemde yazılan ilk biyografilerdendi. Ne yazık ki, hiçbir şekilde Atatürk’ün yakınında dahi bulunmamış bu İngiliz casusu, Yüzbaşı H. C. Armstrong bu kitabında birçok iftiraya yer verecekti. Mustafa Kemal kitabı getirtti, tercüme ettirdi ve H. C. Armstrong a cevap verdi, dönemin akşam gazetesinde yayınlandı. * Günümüzde tarihçi vasfı ile hakaretler yayınlayanların kaynaklarından biri oldu. Bu kaynaklara Rıza Nur da katılacak, 1960 yılından önce basılmayacak kaydı ile İngiliz yayınevlerinden birine yazdığı söylenen hatıratını teslim edecekti. Düşüncesinde bu yıllara kadar yazdıklarına kimse cevap veremeyecek, çünkü herkes ölecekti. Kendisi 1942’de öldü. Hatırat denilen yalanları fesli 1958 ‘de Rıza Nur’un yazdıkları diye yayınladı. Kim ne kadar ekledi, gerçekten yazdı mı yazmadı muamma. Ama bütün bu karalamalar ve yalanların ardında hep İngilizler çıkmaktadır. * Tarihçi Gazeteci / Yazar Murat Bardakçı bu sözde hatırata kısaca cevap verecekti, buyurunuz; https://www.youtube.com/watch?v=dC7uRkJTns4
İlber Ortaylı Yorumu; https://www.youtube.com/watch?v=LNeL20wYGL8 Bu ve benzeri örnekler çoğaltılabilir, altlarda diğer söz de tarihçilerin yalanlarına istinaden birkaç örnek daha vereceğim… * Çocukları severdi, onları evlat edinirdi, Hayvanları sever ve sahiplenirdi, Tam bir doğa aşığı idi, Atatürk Orman Çiftliği onun eseriydi, Bir ağaç kesilmesin diye Yalova’da ki Köşkü temelden 4 metre diğer tarafa kaydırttı, Mühendisler geldi, zemine indi, hareket ettirmek için ray döşediler, Çalışmaları izlemesi için koltuk getirttiler, oturdu günlerce izledi, takip etti, https://pbs.twimg.com/media/DBd9FOKXgAAngwK.jpg Çalışanlar için çadır kurdular, o da çadır kurdurttu, çadırda kaldı, Dönemin gazeteleri bu olayı gereksiz uğraşlar olarak tenkit edecekti, Yıllar sonra doğa ve ağaçlar katledildiğinde ise ilk bu konu akıllara gelecekti, Atatürk Orman Çiftliği ise bu düşüncenin ürünüdür, Ot yeşermez denen yerde çiftlik kurmuş, Cumhuriyet’in doğal ürün ihtiyacı bu çiftlikten karşılanmıştır, Her yıl mahsuller çoğalmış, daha da büyümüştür, * Kitap okumayı severdi, Cephelerde dahi vazgeçilmeziydi, Kurşunların yağdığı cephede Madam Corinne ile mektuplaşırken, kitap istiyordu, En sevdiği kitaplar arasında; Grigoriy Petrov, Beyaz Zambaklar Ülkesi, Reşat Nuri Güntekin, Çalıkuşu, Türk Tarih Kurumu’nun çıkartmış olduğu, Belleten, Jean Jacques Rousseau, Toplum Sözleşmesi, (Mecliste bahsetmiştir) Ziya Gökalp Türkçülüğün Esasları gibi eserler vardır. * Tevfik Fikret hayranıydı, Birçok ülkenin sözlükleri elinin altında bulunurdu, Balkanlar’da, Trablusgarp’da, Çanakkale’de, Sakarya’da, Kocatepe’de… Düşmanla burun buruna olduğu her yerde, tek düşüncesi vardı… Bağımsız bir ülke, bilimin ve fennin liderliğinde özgür bir Türkiye Cumhuriyeti… Özellikle sürgün edildiği yıllarda, gittiği Avrupa ülkeleri ona rol model olmuş, gelişmişliğe bizzat tanık olmuştu. Kısa zamanda iyi taraflarını düşüncesine not etmiş, çıkarttığı yayınlarda bahsetmeye başlamıştı. Türkiye o zaman Türkiya olarak geçiyordu, sonradan çıkmadı hep vardı. * Mustafa Kemal’in fikirlerinin en önünde Bilim ve Fen vardı, Kadın özgürleşmeliydi; Medeni kanunu meclisten geçirdi, Dönemin gazete ve dergilerinde kapanmalar meydana gelirken, kadın dergisi hayata geçiyordu, Resmi nikahı getirdi, ilk nikahı kendisi kıydı, Artık tek eşlilik vardı, birden fazla kadınla evlilik tarihe karışacaktı, Küçük yaşta evlilikler önlenebilsin diye yaş sınırı kondu, Seçme ve seçilme hakkı kademeli olarak kadınlara verildi, Meclis’e ilk ayak basan kadın, eşi Latife idi, Kadın hakları savunucusu idi, Mustafa Kemal’in eşi değil yardımcısıydı, Kadınlara eğitim hakkı verildi, Sakarya ‘da Yunanlılar varken, cepheden Türkiye Eğitim Kongresini tertipledi, açılış konuşmasını yaptı, “Saygıdeğer Hanımlar, Efendiler” diyerek konuşmaya başladı, kadınları ön safhalara aldı, bir ilk yaşanıyordu, değişim daha zafer gelmeden başlıyordu, savaş cehaletle verilecekti, ilk adımı atıyordu, yıl 1921 idi. Düşman yaklaştığı için planlanandan birkaç gün daha az sürdü, cepheye geri döndü, * Dönem itibari ile; “Kadınlar insan yerine konmuyor, sayılmıyordu, Nüfus sayımında büyükbaş hayvanlar sayılıyor, kadınlar sayılmıyordu,” Artık zamanı gelmişti, Cumhuriyet’in aydınlanmasına kadın eli değecekti, “Kıvılcım olarak gönderecek, ateş olarak geleceklerdi”, Cumhuriyetin temelini oluşturdular, Sabiha Gökçen ; ilk savaş pilotumuz oldu, dersler verdi, pilotlar yetiştirdi, Afet İnan ; Fransızca eğitimi aldı, Cenevre Üniversitesi Tarih bölümünden diploma aldı, Türk Tarihi Tezi ile doktora yaptı, Ankara dil Tarih Coğrafya Fakültesi’nde doçent oldu, profesör oldu. TTK’nun asbaşkanı oldu. Kara Harp okulunda ders verdi, Devrim tarihi ve kadın haklarına dair kitapları dokuz lisana çevrildi. Çağdaş Türk kadını modeliydi. Fatma Refet Angın, Cumhuriyet’in ilk kadın öğretmeni, Leman Cevat Tomsu, Cumhuriyet’in ilk kadın mimarı, Bedia Muvahhit, Cumhuriyet’in ilk kadın tiyatrocularından, Keriman Halis Ece, 1932 yılı Dünya Güzellik yarışması birincisi, Cahide Sonku; Cumhuriyet’in ilk kadın yönetmeni, Halide Edip Adıvar, her ne kadar sonradan Atatürk ile ters düşse de Milli Mücadelenin en önemli figürlerinden, yüreği vatan aşkı ile yatan vatanseverlerinden, yazar / gazeteci, Remziye Hisar, Cumhuriyet’in ilk kadın Kimyageri, Müzeyyan Senar, Cumhuriyet’in Divası, Yıldız Moran İlk mektepli kadın fotoğrafçımızdı, Safiye Ayla dendiğinde akan sular duruyordu, kendisinden sonra gelecek seslere ölçüt oldu, …. * Mustafa Kemal’den önce, Mustafa Kemal’den sonra Türk Kadını diye iki ayrılır… Devamında kadınlarımız güçlendikçe güçlenecekti, Cumhuriyet’in savunucuları olarak Atatürk’ün vasiyetini yerine getireceklerdi. * “4 bin 494 ilkokul, sadece 72 ortaokul, sadece 23 lise vardı… Öğretmenlerin üçte birinin öğretmenlik eğitimi yoktu, Medreselerde Türkçe yasaktı, Tek üniversite darülfünun vardı o da medreseden halliceydi…” *
Abdülhamid zamanında “yalan beyanlarla” tutuklandı, Bomba atıp, tahtı ele geçireceği suçu ile karşı karşıya geldi, Gizlice bastığı yayınların ve muhalefetinin bedeli idi, 2 ay tutuklu kaldı, Affedildi, İlk görev yeri olan Şam’a sürüldü… Görev yeri 5. Ordu idi, Kurmay Yüzbaşı idi, Sürgünler yeni başlıyordu, Abdülhamid; İttihad ve Terakki tarafından tahtan indirildi, Sürgün edildi, Artık başa Enver ve Talat Paşa önderliğinde ki İttihad ve Terakki geçmişti, Mustafa Kemal içlerindeydi fakat, siyasetin ordunun işi olmadığını söylüyor, Tenkitlerini sürdürüyordu, Enver Paşa’dan “siyaseti, siyasetçilere bırakmasını” istiyordu, Terakki ve Enver Paşaların sonunu Mustafa Kemal’in öngördüğü bu tutumları getirdi, Vatanperverlerdi lakin planları yoktu, 1907’de Kıdemli Yüzbaşı oldu, 1909’da Hareket Ordusu ile İstanbul’a girdi, Kurmay Başkan’dı, İstanbul’da başlayan ayaklanma bastırılmıştı, “Hareket Ordusu” adı Mustafa Kemal’e aitti, 1910’da Fransa’ya gitti, Picardie Manevraları'na katıldı. https://i0.wp.com/...569794499.jpeg?ssl=1 Fotoğrafa iyi bakın. Şapka’nın gavur icadı olduğu ve dine karşı olduğu söylendiği yıllardı, 1911’de Trablusgarp'a kaçak yollarla gitti. Vatanı savunması arz ediyordu. Tobruk ve Dernede görev aldı. İtalyanlara karşı Tobruk Savaşını kazandı. 1 yıl sonra Derne Komutanlığına getirildi. 1912'de Balkan Savaşı baş gösterdi. Mustafa Kemal Gelibolu ve Bolayır'a gitti. Dimetoka ve Edirne'nin alınışında bulundu, katkıları büyüktü. Geri alınışında büyük hizmetleri görüldü. Sofya Ateşemiliterliğine atandı, Mustafa Kemal’i Dünyaya tanıtan fotoğrafı buydu, https://isteataturk.com/...07571365_ataturk.png Kıyafet balosu için İstanbul’dan istetmişti, Salona girdiğinde alkış tufanı kopmuş, ilgi odağı olmuştu, “Yeniçeri kıyafeti diye bilinse de Uçbeyi kıyafetiydi," 1914’te Yarbaylığa terfi etti, Sofya’da duramazdı, düşman Çanakkale’de idi, Enver Paşa’ya telgraf üzerine telgraf çekti, “Çanakkale’ye atandı, Orient Express’le İstanbul’a geldi, Tekirdağ’dan Halep isimli vapura bindi, Anafartalar Kahramanı, Gelibolu’ya ayak bastı.”
* “57'inci Alayı alarak yolsuz, sarp ve derin derelerle kesilen arazide intikal ederek, saat 09.40'ta Kocaçimen mevkisine vardı. Burada 57. Alay dinlenmeye bırakılmış, Atatürk Conkbayırı'na geçmiştir. Orada cephaneleri bittiği için çekilen ve düşmanca kovalanan bir gözetleme bölüğüne rastladı, Mustafa Kemal anlatıyor: "- Nerede düşman? - İşte diye 261 rakımlı tepeyi gösterdiler. Gerçekten de düşmanın bir avcı hattı 261 rakımlı tepeye yaklaşmış, serbestçe ilerliyordu. Düşman bana askerlerimden daha yakın. Düşman bulunduğum yere gelse kuvvetlerim pek kötü duruma düşecek. O zaman, bir mantıkla mıdır, yoksa bir içgüdü ile mi, bilmiyorum, kaçan erlere: - Düşmandan kaçılmaz dedim. - Cephanemiz kalmadı, dediler. - Cephanemiz yoksa süngümüz var, dedim. Ve bağırarak, - Süngü tak, dedim. Yere yatırdım. Aynı zamanda Conkbayırı'na doğru ilerleyen piyade alayı ile Cebel Bataryası'nın erlerini marş marşla benim bulunduğum yere gelmeleri için yanımdaki emir subayını geriye saldım. Erler yatınca, düşman da yere yattı. Kazandığımız an, bu andır." *
“Cephede öğle yemeklerinde bando çaldırıyordu, Askerin moralini yüksek tutmaya çalışıyordu, İngilizler deliriyordu, bombardıman daha da kuvvetleniyordu, Carmen Operetinden parçalar çaldırırdı.” * “Size ben taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimize başka kuvvetler ve başka kumandanlar gelebilir” diyecekti, göğüs göğüse süngü çarpışmaları yapacaktı, Düşman onu ve kahraman Mehmetçiği hiç unutmayacaktı, * Savaşın huzursuzluğunu biraz olsun azaltmak için kitap okuyor, İstanbul’daki arkadaşı Corinne ile Fransızca mektuplaşıyordu *
Anafartalar Kumandanı Mustafa Kemal Paşa gündemdeydi, Gazeteler ondan bahsediyordu, Harp Mecmuası’nda “Çanakkale kahramanı” başlığı ile fotoğrafı yayınlanacaktı, Baskı durdu, fotoğraf kalktı, Yıllar sonra Yakup Kadri Karaosmanoğlu TRT’de anlatacak, “Enver Paşa’nın Mustafa Kemal’den bahsedilmesin” diye emir verdiğini söyleyecekti, İttihad ve Terakki Paşaları rahatsızdı, Mustafa Kemal adı her yerdeydi, Tenkit ve raporları onu ön plana çıkartıyor, Terakki liderleri onu İstanbul’dan uzaklaştırmak istiyordu, Anafartalar Grubu Komutanlığındaki üstün başarı ve hizmetlerinden dolayı, 17 Ocak 1916'da Muharebe Altın Liyakat Madalyası ile ödüllendirildi, Çanakkale’de kazandığı “Kılıçlı Gümüş Liyakat Madalyası” en sevdiği madalyaydı, Onu hiç çıkarmayacaktı… 1916'da karargâhı Edirne'de bulunan 16'ncı Kolordu Komutanlığına atanmıştır, “15 veya 16 Mart 1916'da Diyarbakır'daki görevine gitmek üzere İstanbul'dan ayrılmıştır. 26 veya 27 Mart'ta kolordunun komutasını üzerine almıştır. Albay olarak görevi üzerine alan Mustafa Kemal, 1 Nisan 1916'da mirlivalığa (tümgeneralliğe) terfi etmiştir.”
* İncelemeyi uzatmamak adına; Bu kronolojinin devamına Falih Rıfkı Atay ‘ın Babanız Atatürk kitabına yaptığım incelemeden devam edebilirsiniz. --->> #32524477 Osmanlı’nın son durumu, Balkan savaşları, Trablusgarp ve devamı için Zeytindağı incelememe bakabilirsiniz. ->>>#31846184 Sakarya Meydan Muharebesi ve Başkomutanlık Meydan Muharebeleri için -->> #28696189
19 Mayıs 1919 ve sonrası için Nutuk incelememe bakabilirsiniz. ->> #28597997 *
Kitabın Kaynakçasız olduğu sürekli dile getiriliyor, doğrudur kaynakça yok. Lakin bu kitapta kaynakçaya ihtiyaç var mıydı? İnanın bana gerek yoktu. Zaten bir kitaptan alıntı yapıyor ise Yazarın adı ile konuya başlıyor. Geri kalan kısım bilinen şeylerin Özdil yorumu ile bize ulaşması. Yani yazılarına ve kitaplarına aşinaysanız zaten biliyorsunuz demektir. Sizler için bir kaç not aldım ve son okuduğum İpek Çalışlar'ın kitabında ki bilgiler ile ufak bir karşılaştırma yaptım;
Sayfa 102 Çerkez(s) Et(d)hem olayı çok kısa tutulmuş, malum yeterince ortalığı karıştıran var, en azından bir iki sayfa ayrılmalı, ilk defa karşılaşan okura bilgi verilmeliydi,
Sayfa 197 ‘de Latife’nin Mustafa Kemal’i köşk’te karşıladığı yazıyor, Mustafa Kemal Atatürk Mücadelesi ve Özel Hayatı kitabında ise Latife’nin evde olmadığı, daha sonra geldiği, içeri girmek isterken içeri alınmadığı ve bu evin hanımı benim dediği aktarılıyor. Daha sonra Mustafa Kemal kapıdan gelen sese doğru gidip, Latife’yi karşıladığı belirtiliyor. Aklına babasının Mustafa Kemal’i köşk’e davet ettiği sonradan aklına geldiği belirtiliyor.
Sayfa 202’de Latife ile Mustafa Kemal boşandığından birbirlerine mektuplar yazıyorlar. Bu mektuplar şu an sergileniyor. Yılmaz Özdil başka, İpek çalışlar farklı anlatıyor. Çalışlar Latife’nin Aile yadigarı dediği ve notlar olan kitaplarını aldığını söylüyor. Özdil; Latife’nin kitapları Mustafa Kemal’in ricası ile bıraktığını yazıyor.
Sayfa 211 Fikriye’nin intiharı. İpek çalışlar birden fazla örnek ile konuyu geniş tutarak havada bırakıyor. Özdil, Turgut Özakman’ın filme uyarladığı şekilde intiharı anlatıyor. Çalışlar o kadar çok örnek vermişti ki, konu yaverin üzerine kalıyordu. Çok üzücü bir durumdu, Mustafa Kemal Fikriye’nin ölümünü kolay atlatamamıştır. O yüzden önemli bir konudur.
Derinlemesine inceleyiniz, Latife Hanım ile ayrılığına zemin hazırlayacak dönemlerin başlangıcına işaret eden olaydır. Sayfa 213’te Sabiha Gökçen’in Latife ve Fikriye kıyaslaması var. Unutulmasın, sayın Gökçen ikisi ile bir arada olmadı. Köşke daha sonra geldi.
Sayfa 295 te Mustafa Kemal’in asıl sesinden bahsediyor sayın Özdil… https://www.youtube.com/watch?v=g-b67r8feec Celal Şengör bu sese bilerek mi kalınlaştırdınız, ne gerek var buna demişti. Orijinal sesinin daha ince olduğunu söylüyordu. Tarihin teknolojik yönden gelişmemiş olmamasının sorunlarından biri. Hala emin olamıyoruz.
Sayfa 335 Topal Osman… Çankaya’da bir silahlı çatışma olduğu ortak kanı. Bundan sonrası biraz sıkıntı. Yalnız asıl konu Trabzon Mebusu Ali Şükrü Bey… Yalan, yani Çukur Tarih yazanlar Mustafa Kemal’in Topal Osman’a emir verdirdiği, Topal Osman’ın Ali Şükrü’yü öldürdüğünü, sonra Atatürk’ün Topal Osman’ı öldürttüğünü yazıyorlar.
Topal Osman Mustafa Kemal’in korumasıdır. Ali Şükrü’nün Mustafa Kemal’e söylediği sözler üzerine bu durumu kendi şahsi kararı ile yapmış olduğu kanısı vardır,
İpek Çalışlar bir çarşaf konusu ortaya atmıştır. Strateji bakımından mantıklı olsa da bana pek mantıklı gelmedi. Bu konu ile ilgili detaylı araştırma yapmak önemli. Eğer belgelendirilemeyen bir şey ise, farklı yorumların olması doğal bir durum.
Sayfa 467 de Atatürk’ün üçüncü kez kalp krizi geçirdiği yazıyor. İlk ikisini genelde Laitife Hanım’a bağlıyorlardı. Yalnız o zamanın teknolojisi ile bunu anlamanın imkansıza yakın olduğu belirtilmiş kendi doktorları tarafından. Sadece tahmin yürütülmüş. Yabancı iki doktor bu durumu savunmuş, yalnız ilerleyen yıllarda bir daha böyle bir sorunla karşılaşmamıştır Mustafa Kemal. *
* * * Mustafa Kemal’i yazmak Yılmaz Özdil’in boynunun borcuydu, yazdı. Mustafa Kemal’i okumak, anlamak, araştırmak da bizim boynumuzun borcudur. Ne bir kitap okumakla onu anlayabiliriz, ne de onun fikirlerini belleğimize alabiliriz. Ömrü cephelerde geçmiş olmasına rağmen, her zaman şık giyinirdi, Bizim günlük hayatta bahane ettiğimiz şeylerin hepsi, onun karşılaştığı durumlara kıyasla hiçbir şey. Mustafa Kemal’i kimse yıpratamaz, sadece saygısızlık yaptıklarını sanırlar lakin baş edemezler, Vücut bulmuş bir Mustafa Kemal ile baş edemediler, heykelleri ile takılıyorlar, Fikirlerinin yayıldığı Milyonlarca Mustafa Kemal ile asla baş edemediler, edemeyecekler, Unutmayalım “Fikirlere Kurşun İşlemez.” Bırakın kendi hallerine, onlarda öyle mutlu olsun demeyeceğiz, Daha çok öğrenecek ve gayri resmi yalan tarih anlatılarına belgelerle cevaplar vereceğiz. * * *
Yazdığım en uzun inceleme oldu. Sevgili Yılmaz Özdil; Eline, emeğine, içinde ki Atatürk sevgisine sağlık. Bu kitap çığır açan yeni bilgiler mi sunuyor, hayır, Tartışmalı bilgiler var mı, her Atatürk biyografisinde olduğu gibi, evet, Sevgili Özdil; Atatürk’ü bilmeyen ya da ders kitaplarından öğrenmiş insanlara, Tarihten korkan ve detaylı biyografileri gözünde büyüten, Araştırma yapmayan, merak etmeyen, Yalan tarih yazanlara cevap veremeyen, Selanik neresi diye sorsalar, Ankara’da değil mi diyecek kişilere, En basit anlatım ile Mustafa Kemal’i anlatmışsın. Atatürk’ü keşfetmeleri de artık onların boynunun borcu olsun, Yeni bilgiler edinmek için kendilerinde “kuvvet” bulsunlar. Dönemin öncesi ve sonrasını anlamak için yeni araştırmalar yapsınlar. * Kırmızıkedi ve bu kitapta emeği geçen herkese teşekkürlerimi sunuyorum. Müthiş bir kampanya ile yoluna devam ediyor. * Bu uzun incelemeyi okuduysanız, teşekkürlerimi sunuyorum. Okuyun, Okutun, Hediye edin. Yalnız; tembih edin ki bu kitapla sınırlı kalmasınlar, Sadece başlangıçları olsun…
İlber Hoca’nın Atatürk kitabına detaysız bir kitap olduğu için eleştiri yapmıştım, vazgeçtim. Detaysız tabirimi, hitap ettiği kitleye kolay ulaşması ve anlaşılır olması bakımından yeterli olarak değiştiriyorum.
Araştırdıkça daha çok kitap bulacaksınız emin olun. Örnek olması açısından vermek istedim. *
* Celal Şengör’den güzel bir hediye bırakıyorum sizlere; https://www.youtube.com/watch?v=rkOHtieBG5k * * Atatürk ve Sevgi ile kalın… Atatürk’ün izinden değil, Yolundan gidin… Neyi nasıl yaptığını, neler yapmak istediğini anlayın, Onun izi 10 Kasım 1938 günü Saat 09:05’te ebediyete intikal etti, Onun yolu 10 Kasım 1938 günü saat 09:06’da bize armağan oldu. * Yolun, yolumuzdur, Açtığın Yolda, Gösterdiğin Hedefe! … * Ruhun Şad olsun! Kurduğun Cumhuriyet ilelebet Payidar Olsun! Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun! Atatürk’ün görüntüleri ile birlikte 10. Yıl Nutku Konuşması; https://www.youtube.com/watch?v=wQPtkbAiRrU … Bir Milletin Yeniden Doğuşu; https://www.youtube.com/watch?v=JWi-5AVfX9I * Son olarak bir sorum var, bize ne lazım İsmet Paşam? https://www.youtube.com/watch?v=bn3NVJ2YfG0 * Cumhuriyetimizin 95. Yılı Kutlu Olsun! * Saygı ve Sevgilerimle… * …
Duyun-u Umumiye, Osmanlı İmparatorluğu'nun dış borçlarını denetleyen bir kurum olarak II. Abdülhamit döneminde 1881-1939 yılları arasında kurulmuştur.
İlk dış borçlanma, Kırım Savaşı sırasında, savaş maliyetlerinin karşılanması amacıyla gerçekleştirdi. Daha sonra devlet, yaşadığı her ekonomik sıkıntıda dış borç almaya başladı. Bu borçlar verimli kullanılmadığından sonucu, kısa sürede, değil borçlar, faizleri bile ödenemedi. 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında, Osmanlı yönetimin yaşadığı mali bunalım ile alınan borçların ödenemeyeceği kararname ile açıklandı.
Hiçbir borç ödemesini yapamayan Osmanlı İmparatorluğu, sonunda alacaklılarla anlaşma yoluna gitti. Alacaklılarla masaya oturan imparatorluk, 1879'da damga, alkollü içki, balık avı, tuz ve tütünden alınan vergi gelirlerini 10 yıl boyunca iç borçlar karşılığı olarak alacaklılara bıraktı. Bu vergileri toplama ve alacaklılara ödeme görevi de yeni kurulan Duyun-u Umumiye İdaresi’ne verildi. Bu kurum kurulduktan sonra da Osmanlı İmparatorluğu mali sıkıntılar nedeniyle dış borç almak zorunda kaldı. Sonunu zaten biliyorsunuz...
İyi niyetine inandığınız II.Abdülhamit bakın ne söylemiş; "Tarih değil, hatalar tekerrür eder."
“Bir devletin batışı günlerindeydik.Düyun-u Umumiye İngiliz Dainler Vekili Sir Adam Block,1914’te harbe girmemiz üzerine İstanbul’dan ayrılacağı zaman şöyle demişti:”Eğer Almanya kazanırsa,siz de Alman kolonisi olacaksınız.Eğer İngiltere kazanırsa mahvoldunuz!” “
İmparatorluğun bekaasını ve İstanbul'un elde kalmasını sağlamanın tek yolunun sadece toprak vermekten geçtiğine inanılmakta, asırlar boyunca Türk vatanı olan yerlerin, hatta Edirne'nin bile elden çıkması kurtuluş çaresi olarak görülmektedir. Rüşvet ve yolsuzluk başını almış gitmiştir, maliye iflastan da beter bir haldedir, askeri ve sivil harcamalar için elzem ve acil olan kaynakların ya devlet gelirlerinin üzerine bir çeşit haciz ve icra memuru gibi çöreklenmiş olan Duyun-u Umumiye 'den sağlanmasına çalışılmakta veya demiryolu, liman, seyr-i sefain ve hatta toprak terki gibi tavizler karşılığında Avrupa'dan teminine uğraşılmaktadır.
... fetvaya göre Abdülhamid, Şeriat kitaplarını değiştirmek, bozmak ve yakmak, devlet hazinesini keyfine göre harcamak ve israf etmek, tebaasını da kanunsuz öldürmek, zindanlara atmak ve sürmekle suçlandırılmaktadır ki, ithamların üçü birden güneşe katran kuyusu demek çapında birer yalandır.
Sadece mason ve dönmelerin din tahrifçisi kitaplarını yaktıran, 3 milyon altınlık «Düyun-u Umumiye» borcunu kesesinden ödeyen ve saltanatı boyunca -tek bir harem ağası kaatil müstesna- hiçbir idam kararını imza etmemiş olan bir Padişahı bu mücadelelerde suçlamak her üç misalde de ak'a kara demekten ve vakıaları tam zıtlariyle ele almaktan farksızdır.
Ve bakınız, güya din eliyle dini tepelemek için hangi alçaklık derecesine kadar düşülmektedir!
