Ama bana sorarsanız, İmparatorluğun yıkılış tarihi, Borçlar Yönetimi'ni (Düyun-u Umumiye idaresi) kuran Muharrem Kararnamesi'nin ilan edildiği gündür:
20 Aralık 1881. Büyük bir tarihsel rastlantı olarak Osmanlı İmparatorluğu'nun yok oluş sürecinden yepyeni bir Cumhuriyet yaratacak olan lider, Mustafa Kemal Atatürk de aynı yıl doğmuştur.
Ne garip bir tevafuktur ki;
• Abdülhamid, dış borcun milli gelire oranını %56'dan %36' ya düşürmüş, Düyun-u Umumiye'ye olan borcu bitirmişti.
• Tayyip Erdoğan da %57 olan oranı %39'a indirdi ve İMF'ye olan borcu bitirdi.
• O gün Abdülhamid'i indirmek için İttihat ve Terakki Cemiyeti kuruldu, bugün Fetullahçı Terör Örgütü.
• O gün 31 Mart Vakası tertiplendi, bugün Gezi Olayları.
• Tarih ahmaklar için tekerrür ediyor.
Sayfa 224Kitabı okudu
Bu toprak kayıpları, esas olarak Endüstri Devrimi'ni kaçırmış bir imparatorluğun güçsüzleşmesinin ve bu devrimin ürettiği Milliyetçilik Akımları karşısındaki çözülmesinin bir sonucudur. Ama en azından, Abdülhamit, bir çöküşü engelleyen veya durduran bir "Ulu Hakan" olarak da görülemez. Tam tersine, uluslararası siyasetin oyuncağı olmuş, çaresizliğe düşmüş, imparatorluğun iflasını kabul ederek, Düyun-u Umumiye'nin ilanıyla tüm mali yetkileri, alacaklıların eline vererek, imparatorluğun sonunu belirlemiş bir padişahtır.
Cumhuriyet'in ilk kuşaklarının dış borçlanmadan uzak durmasının en önemli nedeni 1954 yılına kadar ödemesi sürmüş olan Duyun-u Umumiye borçlarıdır.
Sayfa 132Kitabı okudu
Osmanlı bu kadarla da kalmaz. Yabancıların kendi toprağında yaydığı yabancı kültürleri, kendi açtığı okullarda benimsemeye yönelir. Önce Sultan çocukları için açılan Mekteb-i Sultani (Galatasaray), 'ülkenin bu garba açılan tek penceresi' gerçekte, Osmanlı'nın çıkarlarından çok Düyun-u Umumiye'nin, Osmanlı Bankası'nın, Reji İdaresi'nin ya da Bağdat Demiryolları Şirketi'nin çıkarlarını koruyacak ve savunacak aydınlar yetiştirecektir.
Sayfa 221Kitabı okudu
Bir devletin batışı günlerindeydik. Düyun-u Umumiye İngiliz Dainler Vekili Sir Adam Block, 1914'te harbe girmemiz üzerine İstanbul'dan ayrılacağı zaman şöyle demişti:
– Eğer Almanya kazanırsa, siz de Alman kolonisi olacaksınız. Eğer İngiltere kazanırsa mahvoldunuz!
Harbi İngiltere kazanmıştı.
Sayfa 146 - ÇÖKME / YıkılışKitabı okudu
