Yalnızız Peyami Safa 'dan okuduğum beşinci kitap. Açıkcası Matmazel Noraliya'nın Koltuğu kadar beğenmedim. Ferit'in it, id gibi fonetik kabusları burada da kullanılmış. Safa okuyanlar bilir psişizm ki Tanpınar bununla alay eder yine burada kullanılmış. Kitabın ilk bölümü gerçekten güzeldi. Selmin'i çok sevdim. Lakin Safa bu kendi olmak isteyen karakteri az kullanmış. Kitapta teknik anlamda bir kopukluk var. Simeranya ise ütopik bir dünya. İdeal düzen. Safa yine toplumsal ve politik görüşlerini yansıtmış. Besim, Samim, Meral, Ferhat, Mefharet oldukça ilginç karakterler. Lakin yazar yapboz gibi birleştirememiş romanını. Bergson ve Freud etkisinde yazmış. İyiydi fakat Matmazel Noraliya'nın Koltuğundaki tadı alamadım.
İyi okumalar!
