Bir ilkbahar sabahı affedilir insanlığın günahları.
Yaşamak için ayağa kalkmamışken, yazmak için oturmak nasıl da beyhudedir.
Kitapların amacı yaşamayı öğretmek değil içimizde yaşama, başka türlü yaşama isteği uyandırmaktır.
Okur Takip Önerileri
Bu dünya fanidir, der teologlar, insanlık sürgündür, çünkü asıl yurduna burada ulaşması mümkün değildir.
Sağlık kendini sabahlara duyulan sevgide belli eder.
Yürürken dünyanın şimdisi de yoktur geleceği de...
Dolayısıyla doğal insan, içgüdüsel olarak kendini sever ama asla kendini yeğlemez. Sadece toplum içinde öğrenilir kendini yeğlemek. İnsan kendini sevmeyi yeniden öğrenebilmek için uzun mu uzun bir yol tepmelidir.
Yalnız değilizdir işte, çünkü yürürken çevremizdeki ağaçların, çiçeklerin, canlı her şeyin yakınlığını, sevgisini kazanırız.
Yürümek ve ilerlemek için öfke gerekir.
Bağımsız bir bakış açısıyla bakıldığında insanı neyin hasta ettiği anlaşılır: yerleşik ahlakın zehri.
Düşünde söz konusu olan, çok daha inanılmaz, duyulmamış, yeni bir fikre ulaşmaktır.
Kişinin tecrübe edeceği şey nihayetinde hep kendidir.
Özgürlük bir lokma ekmek, bir yudum su, uçsuz bucaksız kırlardır o halde.
Dünyanın kapısını bir kez çaldınız mı, sizi hiçbir şey tutamaz.
Özgürlük bir lokma ekmek, bir yudum su, uçsuz bucaksız kırlardır o halde.