Sen insanların nasıl delirdiklerini bilir misin?..
Öncelikle Dostoyevski'nin başyapıtının incelemesini yapmak beni aşan bir durumdur bu yüzden kurguya değinmeden sadece eseri ve betimleme ustasını överek bitireceğim.
Çünkü diyebileceğim tek şey sadece okuyun, ben onu tam olarak anlayabilmek için uzun bir süreye yayarak okumak istedim ve maalesef bitti, şu an neden bu kadar geç kaldığımı sorguluyorum.
Böyle uzun soluklu bir eserden böylesine ustaca, dolu dolu, farklı yönlere uzanan ruhsal çözümlemelerle olağanüstü bir anlatım çıkartmak zaten ancak onun kalemine özgü bir durum olurdu.
Ve evet, Karamazovlar da böyle, iki yönlü çelişme dolu bir yapıdadır.
Karamazovların adı çıkmıştır, ortada doğruluk, erdem varsa bile masumiyetine inanılmaz.
Karamazovlar kabına sığmaz, gök ile uçurumun dibini aynı anda seyredebilirler.
Aslında Dostoyevski'nin romandaki her bir karakteri açılması gereken ayrı birer parantezdir ve kitaba kendinizi kaptırıp varoluşsal sorgulamalar içerisinde geçip giden o sayfalarda bir hikayeden çıkan bambaşka hikayelerin izlerini derin karakter analizleri ile bütünleştirebiliyorsunuz.
Zaten onu Dostoyevski yapan da tamamen budur. Bana kalırsa Suç ve Ceza romanı da olağanüstüydü ve aslında onunla ön plana çıkmış olmasına rağmen şunu söyleyebilirim ki bunu düşünmek için Karamazov Kardeşler'i okumamış olmak gerekir.
Daha iyisi yazılmamıştır.
Beni Karamazov Kardeşler ile tanıştıran sevgili 
Melih'e teşekkür ederimm...
Keyifli okumalar...
