Biatçılara yaldızlı alıntı*
Güç'ün felce uğratıcı etkisi yalnızca yaratmış olduğu korkudan değil, aynı zamanda, üstü-kapalı bir vaatten ileri gelmektedir: Gücü ellerinde tutan kişilerin kendilerine boyun eğen "zayıfları" koruyabilecekleri, onlara ilgi gösterebilecekleri, insanı güvensizliğin ve kendi sorumluluğunu kendi üzerine almanın yükünden kurtarabilecekleri, bunu da gereken düzeni sağlayarak ve bireye bu düzen içerisinde kendini güvenli hissedebileceği bir yer vererek yapabilecekleri gibi bir vaatten...İnsanın bu tehdit ve vaat karşısında boyun eğmesi, gerçek "düşüşüdür". Güç'e, yani başkasının egemenliğine boyun eğmekle kendi gücünü, yani etkinliğini yitirmektedir...kendisine egemen olan kimselerin "gerçek" olarak nitelediği şeylerin gerçek olduğunu sanır. Sevme gücünü yitirir, çünkü duyguları bağımlı olduğu kişilere sıkı sıkıya bağlıdır. Ahlâk duygusunu yitirir, çünkü güç sahibi olanları tartışma konusu etme ve eleştirme yeteneksizliği yüzünden, herhangi bir insan ya da olay hakkında ahlâkî bir yargıda bulunamaz hale gelir. Ön-yargılara ve boş-inançlara kapılmaya yatkındır, çünkü bu gibi yanlış inançların dayanmış olduğu öncüllerin geçerliğini araştıracak durumda değildir. Kendi sesi, ona kendine gelmesi için çağrıda bulunamaz, çünkü kendisi üzerinde güç sahibi olan kişilerin sesini dinlemekten kendi sesine kulak vermeyi beceremez. Gerçekten de özgürlük, mutluluğun olduğu kadar erdemin de zorunlu şartıdır...
Sayfa 280 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Fromm okurken tekrar hatırlatalım
E. Fromm’un gerçek sevgi kriterleri
1)İlgi: Seven insan ilgi gösterir.
2)Sorumluluk: Seven insan sorumluluk alır.
3)Bilgi: Seven insan merak eder, bilmek ister.
4)Saygı: Seven insan kişiliğinize saygı duyar.
Vicdan.
Cicero ve Seneca, davranışımızı ahlâkî niteliklerine göre suçlayan ya da savunan bir iç ses olarak söz etmişlerdir vicdandan. Stoa felsefesi, vicdanın kendini-koruma (kendine dikkat ve ilgi gösterme) ile ilişkili olduğunu öne sürmüş, Khrysippos ise onu insanın kendi içerisindeki uyumun bilincine varması olarak tanımlamıştır. Skolastik felsefede
Sayfa 171 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Du Marais'den ikiyüzyıl sonra bugün, fiilleri isimlerle karşılamak alışkanlığı öylesine yaygınlaşmıştır ki, bunu Du Marais'in hayal etmesi bile düşünülemezdi. Günümüzün konuşma diline tipik, belki de biraz abartılmış bir örnek vermek istersek: Bir bayan hasta, psikiyatrist doktora gelecek olsa, şöyle der büyük bir ihtimalle: "Doktor bey, benim bazı sorunlarım var." Birkaç yüz yıl öncesinde ise, sözüne hiç şüphesiz: "Doktor bey, kendime bazı şeyleri dert ediyorum" diyerek başlardı, Modern konuşma dili, yabancılaşmanın vardığı büyük boyutları, iyice ortaya koyuyor. "Kendime bazı şeyleri dert ediyorum" yerine "bazı sorunlarım var" demekle, Öznel deneyi, benim dışımda olan ve benim sahip olduğum bir nesneye dönüştürmüş oluruz. Deneyi yapan "ben", yerini sahip olduğum "o şey" e bırakmıştır. Kişinin duyguları, onun sahip olduğu şeye dönüşmüş ve bir sorun olmuştur. "Sorun" her türlü zorlukla karşılaşılması halinde kullanılan bir soyutlamadır. Sorun bir nesne olmadığı için, benim ona sahip olmam düşünülemez. Buna karşılık, sorun bana sahip olabilir. Başka bir deyişle, ben kendimi bir "sorun" haline dönüştürdüğüm için, yarattığım bu benim dışımdaki nesne, beni belirlemeye, bana sahip olmaya başlamıştır. Bu tür bir konuşma, toplumdaki gizli ve bilince çıkmanış yabancılaşmanın, açığa vurulmasını sağlamaktadır.
"Bencil olmayın!" cümlesi... "kendinizi sevmeyin", "kendi kendiniz olmayın", kendinizi sizden daha önemli bir şeye, bir dış güce ya da onun içe-mal- edilmiş şekline, yani "görev"e bağımlı kılın anlamına gelmektedir. "Bencil olmayın!" cümlesi, insanın içtenliğinin ve kişiliğinin serbestçe gelişmesini baskı altına almak için kullanılan en güçlü ideolojik araçlardan biri olmuştur. Bu sloganın baskısı altında, insandan her türlü fedakârlık ve tam bir boyun eğme istenmektedir: Bireyin kendisine değil de, yalnızca kendi dışındaki birine ya da bir şeye hizmet eden hareketler "bencil olmayan" hareketler olarak görülmektedir.
Sayfa 154 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Tüm izlenimler, sadistçe davranışlardan cinsel olarak çok fazla etkilenen insanların aynı zamanda "sadistçe bir karakter"e de sahip olduklarını ve cinsel aktivite düzeylerinin ötesinde, başka insanlarla olan diğer ilişkilerinde de sadistçe özellikler ortaya koyduklarını göstermektedir.
Sayfa 31 - ArıtanKitabı okudu
"Esenlik, insanın insana ve doğaya duyguyla bağlı olması demektir, ayrılıktan, bölüklükten, kopukluktan, yabancılaşmadan kendini kurtarıp varolan her şeyle bir olduğunu bir yaşantı durumuna getirmek demektir." (E. Fromm)
Sayfa 269Kitabı okudu
"Bizim yaşamımız kardeşçe, mutlu, erinçli bir yaşam değil; çılgınlık durumuna tehlikeli bir biçimde yaklaşan manevi kargaşanın ve aymazlığın damgasını taşıyan bir yaşamdır." (E. Fromm)
Sayfa 268Kitabı okudu
Bir keresinde Peter Freuchen'e bir Eskimo avcı bir parça et verdi ve Freuchen ona büyük bir minnetle teşekkür ederek karşılıkta bulundu. Avcının keyfi kaçtı ve yaşlı bir adam hemen Freuchen'i aydınlattı: Etin için teşekkür etmemelisin payını almak hakkındır. Bu ülkede hiç kimse başkalarına bağımlı olmayı istemez. Bu nedenle, armağan veren ya da alan hiç kimse yoktur: çünkü bu yolla bağımlı duruma gelirsin. Nasıl kamçıyla köpek eğitirsen, armağanlarla da kendine köle edinirsin.
1930 yılında Almanya'daki nüfusun büyük bir kısmı, özellikle işçiler ve çalışanlar Nazizm'e karşıydı.
Sayfa 137Kitabı okudu
Eski Ahit'e göre kadının özelliği ve kaderi, ''kocana istek duyacaksın, seni o yönetecek'', erkeklerinki ise alın teri dökerek çalışmak ve acı çekmek olarak tanımlanmaktadır.
Sayfa 103Kitabı okudu
Marx'a göre, sermaye ve emek salt iki ekonomik kavram değildir. Onun gözünde, sermaye, geçmişin, dönüşüme uğratılıp yoğunlaştırılarak nesne haline getirilmiş emeğin dışavurumudur; emek ise yaşamın, doğayı dönüştürme sürecinde doğaya uygulanan insan enerjisinin dışavurumudur. Kapitalizm ile (Marx'ın anladığı anlamdaki) sosyalizm arasında yapılacak seçim, temelde şu sorunun yanıtında yatar: Kim (ne) neye (kime) egemen olacaktır? Ölü olan canlı olana mı, yoksa canlı olan ölü olana mı? (bkz. E. Fromm, 1961, 1968).
Sayfa 647 - Say yayınları Birinci Baskı 2016 İngilizceden çeviren:
Şükrü AlpagutKitabı okudu
