O çorba ve Horiki'nin tadını çıkarış şekli, bana metropol insanın hesapçılığını, tabii bir de topluluk içinde ve dışındaki eylemleri arasına keskin çizgiler çizerek yaşayan aile üyelerinden müteşekkil Tokyo hanelerinin neye benzediğine dair bir ders öğretmişti.
İnsanlar bana hep iyi davransalar da, "dostluk" denen şeyi bir kez bile tadamamıştım.
İşte bu tek sözcük, tuhaf bir şekilde tir tir titreyen yüreğimi sakinleştirmişti. Hayır, para için endişelenmeme gerek kalmadığı için değil, o kadının yakınındayken endişelenmeme gerek olmadığı hissine kapılmıştım. İçki içtim. Onun yanında huzurluydum, içimden şaklabanlık yapmak gelmiyordu.
Reader Follow Recommendations
Şüphesiz insanın yüreğinde daha anlaşılmaz, dehşet verici bir şey vardır. İştah demek yetersiz kalır. Kibir diye adlandırmak kifayetsiz, renk ve iştah sözcüklerini bir araya getirmekse kafi gelmez.
Karşılıklı olarak birbirlerini kandırıp, üstelik ne tuhaftır ki, hiçbir yara almadan, sanki bunun farkında değillermiş gibi gerçekten çarpıcı, berrak ışıltılar yayan şen inançsızlık örnekleriyle dolu insan yaşamı.