Bir gun gelse ve bugune dair bile bir sey kalmayacagi gercegi ile yuzlessek.Hatta hangi gelecekten bahsediyoruz acaba?
Tam olarak konumuz bu..Ferda!
Son yillarda hemen hemen hepimizin etrafinda bir iki kisinin muzdarip oldugu ,sayisi gun be gun artarmis gibi gelen hastalik.Alzheimer...
Eger cok yakininizda birinde yoksa bile hakkinda tek tarafli da olsa,bu surecin zorlugunu anlatan birilerine sahit olmussunuzdur eminim.
Pandemi yuzunden eve tamamen kendimi kapattigim donemde,canim kadin Ebru Cundubeyoglu’nun roman tanitimina denk gelmistim bir canli yayinda.Oldum olasi sempatim var kendisine.Bazi insanlarin enerjisi bile yeter ya iste tam olarak o hesap.Zaten on parmak yetmiyor marifetlerine.Okudugu uc satirla listeme girmisti bile Ferda iste.
Emekli felsefe hocasi Ferda..Fantastik roman yazari Ferda..Soyut dusunme gudusunu kaybeden Ferda...
Birinci agizdan Alzheimerla nasil basa ciktigini anlatmaya calisan Ferda.Bir ilk roman icin enfes bir baslangic.Tadi damagimda kalmis satirlar.
Hastaligiyla yuzlesen anne ve annesiyle yuzlesen evladi.Yasimizin kac oldugu onemli degil artik.Biri hatirladigi son ana kadar anne,digeri annesi yasadigi surece minicik bir kiz cocugu.
Kaleminize saglik #ebrucündübeyoğlu .iyi ki tanistirdiniz bizi Ferda hocayla
“Ferda...Ferda yarin demekti,gelecek zaman demekti.Dun,bugun,yarin,gecmis,gelecek...Bunlar zamana iliskin kavramlar gibi dursa da,aslinda iclerinde barindirdiklari duygudur onlari anlamli kilan.Gecmis,mutlu da anilsa aci da,hep huznu saklar icinde;an mutlulugu;gelecek umudu.Umudu alirsan,gelecekten geriye ne kalir ki?Endiseler bile hep bir umut ugrunadir.Ne endiselenecektim ne umut edebilecektim.Bu hastalik,icindeki duygulariyla beraber,tum zamanlari benden alacakti.Dunu,bugunu,yarini...”
