Ahlaksız insanlar, başka ahlaksız insanları yola getirmek istiyorlardı ve bunu hiç düşünmeden, mekanik bir iş gibi yapabileceklerini sanıyorlardı.
Kendi kendisinin efendisi olursan efendilere gerek kalmaz.
Fakat insanlar onu o kadar çok şaşırtan ve korkutan bir şeyi sadece böyle gerektiğine değil, aynı zamanda yaptıklarının çok önemli ve çok yararlı bir iş olduğuna öyle rahatça inanarak yapıyorlar ki bu insanların hepsinin deli olduğunu kabul etmek zordu.(…)
Okur Takip Önerileri
“Ben mi aklımı kaçırdım da başkalarının görmedikleri bir şeyi görüyorum, yoksa benim gördüğüm şeyleri yapanlar mı aklını kaçırmış?” sorusunu kim bilir kaç kez kendine sormuştu.
Bazı insanlar çoğunlukla kendi düşüncelerinden bir zekâ oyunu olarak yararlanırlar, kendi akıllarını aktarma kayışı çıkarılmış bir çark gibi görürler, davranışlarında başkalarının düşüncelerine, geleneğine, yasasına uyarlar; diğerleri ise kendi düşüncelerini bütün davranışlarının en önemli harekete geçirici gücü sayarak hemen hemen her zaman kendi akıllarının istediği şeylere kulak verirler ve ona uyarlar, ancak arada sırada da başkalarının kararını uygun görürler, tabii ki bu kararı eleştirdikten sonra yaparlar bunu.