Kendim dışında kimse, bana yardım edemezdi; kendimi büyütmeye, kendime öğretmeye ve kendimi sevmeye mecburdum. Çünkü kimse bunları benim için yapmayacaktı.
Yara bantlarını ben de çok severim ama çoğunluğun aksine yaraları kapatıp iyileştirdiği için değil, orada bir yara olduğunu işaret ettiği için. Orada bir yara var ve o yarayı ben açtım, üzerini kapatmaya çalışmak bunu değiştirmeyecek.
Dışarıda ve orada, kapının ardında bıraktık sanmıştık hüzünleri.Oysa hüzün, insanın içinde taşınan bir şeymiş.Sana asılmış tırnaklarıyla ve sana bağlamış umudunu. Senden ayrılması kolay değilmiş.