Bir daha yaşanmama ihtimali olan şeylere karşı olan özlem nasıl hafifler ve "şöyle ola bilirdi amma böyle oldu" diye akıla takılan ve kabullenmesi çok zor olan şeyler nasıl atlatılır diye hep düşündüm. Hayatıma girip, çıkan çoğu insandan aynı şeyleri duydum, tavsiyeler aldım, bir kaç kitap okusam, bir kaç film izlesem oradan öğrendiklerimle kendimle baş ede bilirim diye düşünüyodum.
"Benim suçum yoktu, öyle olmak yerine neden böyle olmadı?, niye travmalarımla yaşamak zorundayım, neden hatırlamak istemediğim şeyler her gün aklıma geliyor?"
Galiba bunu hiç bir tavsiye, piskolok, kitap ve buna benzer şeyler geçiremez, insanın kendisi ile ilgili bir durum bu, galiba büyüdüğümde ve ya hissizleştiğimde artık hafifliyicek.