Şemsettin Sami için hümanizm, “insaniyete muhabbettir”. Oysa Kemal Tahir, “hümanizm, dünyanın en namussuz sömürüsü olan burjuva sömürüsünü örtbas etmek için ileri sürülmüş bir duman perdesidir” diyordu.
Şeriat-ı Muhammediye ve Sünnet-i Ahmediye'de hiçbir mesele yoktur ki altında bir nur edeb bulunmasın.
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, utangaç kardeşine bu huyunu terk etmesini söyleyen Medineli bir müslümanın yanından geçerken ona:
“Onu kendi haline bırak; zira hayâ imandandır” buyurdu.
(Buhârî, Îmân 16, Edeb 77; Müslim, Îmân 57-59. Ayrıca bk. Tirmizî, Îmân 7; Nesâî,)
Ebû Hüreyre (r.a.)’den rivâyete göre;
“Rasûlullah (s.a.v.) aksıracağı zaman yüzünü eliyle veya elbisesinin bir parçasıyla örter ve sesini de kısardı.”
(Ebû Dâvûd, Edeb: 28)
DAİMA ASIL SEVİLMEYE LAYIK OLAN
Eskimeyen değersizleşmeyen basitleşmeyen daima gençleşen, güzelleşen, özelleşen, değeri artan edeb, ahlak, gönül, dil, şuur güzelliğidir.
📌Ebu Hureyre (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir:
Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem), Hz. Ali’nin oğlu Hasan (Allah Ondan razı olsun)’ı öpmüştü. Bunun üzerine Akra ibni Habis:
“Benim on tane çocuğum var, fakat bunlardan hiç birini öpmedim, dedi. Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz” buyurdu.
Buhari, Edeb 18, Müslim, Fezail 65