Sars aklımın cılız ayaklarını, kuşat beni. Değişik şeyler
söyle ne olur, yeni bir şeyler söyle. Yıldım ömrümün ka-
lıplarından. Beni duy ve anla.
Yağmur dindi Ömür hanım. Gökyüzü masmavi gülümsedi
yine. Doğa aynı oyununu oynuyor bizimle. Umudun
ucunu gösteriyor usulca, iyimserliğin ışığını süzüyor mavi
atlasından. Ne aldanış! Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır,
kurşuni-külrengi mi yoksa?
Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür hanım, gözlerimle değil
dudaklarımla. Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşı-
maktan. Delilik mi dedin? Kim bilir...Belki de yerde sü-
rünmenin bir tepkisidir bu, ya da ne bileyim bilinçsiz bir
aykırı olmak duygusu. Gökyüzü de olmak isteyebilirdim
değil mi? Kim ne diyebilir ki?
....her bireyin mutlaka okuması gereken kitap her şiirde yaşadıklarını bulup her Mısrasi ömrümüzün başka bir dakikasına eşlik şahitlik etmiş gibi özellikle ömür hanım şiiri hayata farklı bakmamı sağladı böyle bir eseri ortaya koyan Şükrü erbaş a ne kadar minnettar olsak azdır böyle bir şiirle tanışmış olmanın mutluluğu naif hüznü huzuru kelimelerle anlatmak ne mümkün