Sana tamamıyla saygı duyan (çünkü tüm yargılar saygısızlıktır.) seni olduğun gibi kabul eden, senden herhangi bir talepte bulunmayan, sana "Olduğun gibi ol. Gerçekten kendin ol. Seni seviyorum. Seni seviyorum, yaptığın şeyi değil... Kendi içindeki halinle seni, senin en derindeki özünü seviyorum; senin çeperin ve elbiselerin hakkında endişe etmiyorum. Senin varlığını seviyorum; sahip olduğun şeyi değil. Ben senin sahip olduğun şeyle ilgilenmiyorum, ben yalnızca tek bir şeyle ilgiliyim: Ne olduğunla. Ve sen muazzam bir güzelliğe sahipsin." diyen tek bir kişi bile bulabilsen...
Sevgi budur. Bu yüzden sevgi bu kadar besleyicidir. Seni basitçe (herhangi bir neden için değil, sırf sevgi uğruna) seven bir erkek yahut kadın bulabildiğinde, sevgi dönüştürür. Birden sen, daha önce hiç olmadığın başka bir insansın. Ansızın tüm üzüntü kaybolur, tüm cansızlık gider. Ansızın adımında bir dans, yüreğinde bir şarkı bulursun. Başka bir yönde ilerlersin; bir zarafet ortaya çıkar.
Köşe Yazılarından/Mustafa Kutlu
"...Malumdur ki, Simurg, Anka yahut Kaknus diye bilinen efsanevî kuş, öleceğini anladığı zaman kendine bir yuva kurar, yuvaya oturur, kanatlarını çırparak çıkardığı kıvılcım ile yuvayı tutuşturur, kendini yakarak yok eder. Ve yine efsaneye göre onun küllerinden yeni bir Kaknus dünyaya gelir..."
Sahabi -50-
Müslümanda O’na bir anlık bakış;
Yahut O’nun bir ân olsun, gördüğü...
İşte sahabîlik!... Ruhta bir nakış;
Hep o nurun ince ince ördüğü...
Dört köşeli ulvî şekil; sırayla,
Ebubekir, Ömer, Osman ve Ali...
Yanmış da her biri aynı çırayla,
Her birinin yine bambaşka hali.
Dört camlı bir fener; merkezde o Nur;
Merhamet, adalet, edep ve
Sayfa 112 - Büyük Doğu 17. Baskı 2015
