"Soyutlama" yalnızca özel bir zihinsel yeti değildir; o özel bir zihinsel durumdur da: Thales'i kuyuya iten bir durum. Kişinin genelgeçer ilkeler peşinde sağa sola koşturup dururken hayatından olmasının yürek burkan bir tarafı var.
Biz şeyler âleminden kaçıp kavramlar âlemine sığınıyoruz çünkü hiç kimse bir kavram tarafından ısırılmamıştır, çünkü zihinde yaşamak dünyada yaşamaktan daha güvenlidir, ya da öyle görünür. Aslında, insanoğlu dili, kavramları, genellemeleri, matematiği dünyaya ayak uydurmanın yolu olarak keşfetmedi; dünya her zaman tikelliği içinde görünür. Halbuki, Homo sapiens bilincini geliştirmek durumundadır çünkü o en hassas, en savunmasız hayvandır. Düşünmek bu savunmasızlık içinde dünyaya karşı gerçek bir korunma olmaktan çok, dünyayı savuşturma gayretidir. Aslında, bilinçlilik belki de hepimizi kırıp geçiren hastalıktır; bu hastalık yüzünden, son tahlilde, gerçeklikten kendimizi koparabileceğimiz tek yola gireriz, yani ölürüz. Bilinçlilik dediğimiz şey yok oluş emaresidir; her kavram ölüm kokar.
Santayana
"Kaba deneyimde ya da şokta, en içten düşüncelerim açısından, yalnızca var olduğumun bariz bir göstergesiyle tanışmış olmakla kalmam, o an varoluşuma inanmam doğrultusunda ivedi bir çağrı da almış olurum... Deneyim, birbiri ardından gelen ve hafızada yer eden şok dalgaları olarak ne olduğunu anlamakta zorluk çeksek bile, mevcut bir ortamda konuşlanmış bağımsız varoluşlar dünyası demektir. Deneyime inanmak doğaya inanmaktır."
Değerlerimizin tümü korkuyla üretilir ve korkaklıkla beslenir.
Ölümlü bir şey olmak zaman içinde sınırlı olmaktır; topraktan geldik ve toprağa döneceğiz.
Bir beden olmak mekân içinde sınırlı olmaktır ve bu demektir ki, biz dünyanın doğasındayız ve dünyaya gömülüyüz.