Yüzyıllar boyunca mezopotamyaya hayat veren kadim Dicle (Tigris) nehrine, çocukluğumun yaz aylarını dopdolu ve güzel bir yaşanmışlıkla geçirmeme olanak sağladığı için minnettarım.
Her ne kadar öykü olarak görünse de (balıklar ve domuzlar); sabahın serin havasında uykulu gözlerle ve hafif üşüyerek, annemin önceden ateşin üstüne koyduğu çaydan bir bardak alarak güneşin doğuşunu izlemek ve o serin havayı içime çekmek... Hayatım boyunca o büyülü anı unutmayacağım.
-Öyküyü okurken içime bir burukluk, üzüntü çöktü. O anıların yaşımız ilerledikçe zihnimizin kuytu köşelerinde yok olup gitmesinden korkuyordum ( ne yazık ki çocukluğumun oyun bahçesi artık suyun altında).
Kitabında bu öyküye (anı) ve ortak duygularımıza yer verdiğin için kendi adıma çok teşekkür edrim.
"Kitabı gördükçe o büyülü ve serin sabahları hatırlayacağım."
