Her şey harikaydı. Cidden. Muhteşem bir final oluyordu. Yani, sezon finali, çünkü üçüncü kitap da var. Agatha'nın olaya dahil oluş şekli çok güzeldi. Penelope ile birlik olmaları. Her şey. Sadece, bu tamamiyle Simon&Baz kitabı olmasa bile, en azından çoğunlukla onlarla ilgili bir kitap olduğu için daha fazla olmalarını beklerdim. Bu beni hayal kırıklığına uğrattı, biraz yıktı. Baz, Simon'ı yerde yatarken gördü, sonra ayakta dikilirken, kötü adamları tamamen yenemeseler bile en azından ellerinden kurtuldular. Günü kurtarmadılar ama kendileri kurtardılar. Yaralandılar. Uzun bir süre boyunca Simon ve Baz uzaktı. En azından öpüşmediler ya da sarılmadılar bile. Ve kitabın sonunda, yani o cümleden sonra daha Simon Baz'ın söylediği şeyi anlayıp sindiremeden kitabın bitmesi beni üzdü. Onları çok seviyorum ve onların bu ana sahip olmasını istiyordum. Birbirlerini sevseler bile birbirlerine dokunmaktan çekiniyorlardı ve bir şey olacağı sırada sanki yeterince aksiyon olmamış gibi bunun olması. Bilmiyorum, belki üçüncü kitapta her şey farklı olacak ama bu son ve bu cümle bitmesini istediğim şekilde bitmedi ve çok üzgünüm. Bunu yazarken bile ağlayacak gibi oluyorum çünkü bu cümle, bu diyalog bu şekilde kesilmeyi hak etmiyordu. Öyle işte. Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.