Ben bu zamanın Eftelyası değilim
Ben yaşanacakların Eftelyasıyım
İstismar olmamış ruh, en büyük hayali
Tek başına denizle dans...
Hayır hayır!...
Ben bu zamanın insanı değilim
Saçları sarıdır gülümsemenin
Çiçekler iğde kokar
Utanırım...
Utanırım imkansızı duymaktan...
Ben Eftelya değilim artık
Yeni isimler ölür içimde...
E F T E L Y A...
(Akdeniz'i cebinde taşıyan kız...)
Yarım kalan hiç bir yolculuk yok bu yaşamda
Bir birine karıştırılan hiçbir boyut yok
15 yaş nedir ki yılların sözde çizilen anlamında
Ya bir duygu selidir aralıksız ya da
Bir inanç fırtınasıdır yüreğin
Dirence açılan gençlik boylarında
Bir devrin sembolü diyorlar şimdi adına
Toprağa ölüm düştükten sonra hiroşima'da
Tüm bitkilerden önce yeşeren
Ofelya
Yıldızların uyuduğu, sessiz, kara
Dalgalarda Ofelya iri bir zambak,
Yüzüyor duvaklı, uzanmış sulara...
-Avcı borularının ezgisinde bak.
Bin yıl geçti, Ofelya yine üzgün,