"Herkes birbirinin örneği olmayı hiçbir çağda bu kadar istemedi."
[Turgut Uyar, "Efendimiz Acemilik"]
Turgut Uyar, "Efendimiz acemilik,"
Durduğu yerde kalmaktan korkan bir adamın endişeleriydi bunlar.Tembelliğe değil çalışmaya çağrıydı bu. Birbirine benzememeye bir çağrı.
Şair hiçbir çağda insanların birbirlerine benzemek için bu kadar çaba sarf etmediğini görüyor,
"Bir Örnek giyimler, bir örnek şarkılar, bir örnek aşklar. Uçaklar, radyolar, sinemalar durmadan bizi birbirimize benzetmeye çabalıyorlar. Kişiliksiz bir yaşamayı baştacı ettik.." diye isyan ediyordu.
Böyle bir çağın şiiri de kişiliksiz olmak zorunda kalacaktı çünkū. Bir röportajda kendisine "Kişilik nedir sizce?" diye sorulunca su cevabı vermişti Uyar: "Kişilik varolan mükemmellikten kaçınmaktır benim için. Şöyle; bugün yazılan şiirlerde ben teknik olarak, yapı olarak hiçbir kusur bulamıyorum. Ama bu son derece düzgünlük, düz bir satıh meydana getiriyor.
Kişilik dediğim ise bir yerde kusurları göze alarak da olsa çatlak bir ses çıkartmak ya da iyi bir ses çıkartmaktır.
Hataya düşmekten korkuluyor ve kişilikten kaybediliyor. Mesele sadece güzel siir, "antolojik" siir yazmak değil, bir parça da bir şeyi sarsan şiir yazmak."
bir şiir kusurlu olabilir. öyle de isterim zaten, hayat gibi olsun yani biraz kusurlu, biraz aksak, biraz sarkmış. hepimiz kusurluyuz, hayat kusurlu çünkü. turgut uyar da "efendimiz acemilik." demiyor mu?
Efendimiz Acemilik (Turgut Uyar)
oysa acemilik. efendimiz acemilik. bir taş alacaksınız. yontmaya başlayacaksınız. şekillenmeye yüz tutmuşken atacaksınız elinizden. bir başka taş, bir başka daha. sonunda bir yığın yarım yamalak biçimler bırakacaksınız. belki başkaları sever tamamlar. ama her taşa sarılırken gücünüz, aşkınız, korkunuz yenidir, tazedir. başaramamak kaygısının
VASİYETİNDEN:
* Ölçün doğruluk olsun, aleyhinde dahi olsa doğruyu söylemekten çekinme.
* Haksız olduğun bir mes’elede, haklı olduğuna kendini inandırmaya çalışma.
* İnsanların kusurlarını gözünde büyütme. Arkadaş, dost, meslektaş ve yakınlarının kabahatlerini değil, meziyetlerini görmeye çalış. Kusurlarını ararsan, onlar da sende arar ve senin
denemekten korkmayan acemilere gelsin..
“Efendimiz acemilik.
Bir taş alacaksınız.
Yontmaya başlayacaksınız.
Şekillenmeye yüz tutmuşken atacaksınız elinizden.
Bir başka taş, bir başka daha.
Sonunda bir yığın yarım yamalak biçimler bırakacaksınız.
Belki başkaları sever tamamlar.
Ama her taşa sarılırken gücünüz, aşkınız, korkunuz yenidir, tazedir.
Başaramamak kaygısının zevkiyle çalışacaksınız.”
Turgut Uyar
Turgut Uyar / Efendimiz Acemilik
Çağımız insanı gitgide rahatına daha düşkün olmaya başladı. Belki her çağda böyleydi. Ama bugünkü kadar mıydı bilmem? Bunda bilimin, endüstrinin büyük payı var. Herkes birbirinin örneği olmayı hiçbir çağda bu kadar istemedi. ‘Yeni Dünya’nın gerçekleşmesi yakın belki de. Bir örnek giyimler, bir örnek şarkılar, bir örnek aşklar. Uçaklar, radyolar,
…Oysa acemilik. Efendimiz acemilik. Bir taş alacaksınız. Yontmaya başlayacaksınız. Şekillenmeye yüz tutmuşken atacaksınız elinizden.
Bir başka taş, bir başka daha. Sonunda bir yığın yarım yamalak biçimler bırakacaksınız.
Belki başkaları sever tamamlar. Ama her taşa sarılırken gücünüz, aşkınız, korkunuz yenidir, tazedir. Başaramamak kaygısının
