devlet nazariyesinde fârâbi, eflâtun'dan müteessir olmuştur. tabiî ihtiyaçların şevki ile insanlar, iyi veya fena bir tek şahsın idaresi altında toplanıp, devleti (medîne = şehir) kurarlar. bu şahıs, yani reis, kötü, cahil, ahlâksız ve hataya düşmüş bir kimse ise, devlet de kötü bir devlet (el-medînet-ül-câhile = ca-hil şehir) olur; fakat reis iyi ve feylesof ise, devlet iyi bir devlet (medîne-i fazda) tir
Sayfa 43 - meb yayınları, 1990.Kitabı okudu
Edmond, "On birinci yüzyılın sonunda dünyadaki en büyük entelektüel keşifler Bağdat ve çevresinde yaşanıyordu," dedi. "Sonra tüm bunlar neredeyse bir gecede değişti. İslam tarihinin en nüfuzlu şahıslarından bir din âlimi, yazdığı bir dizi ikna edici reddiye ve risaleyle Eflatun'un ve Aristo'nun felsefesini eleştirdi ve rivayete göre matematiği 'şeytan felsefesi' ilan etti. Bilimsel düşünceyi küçümseyen olaylar dizisi bu şekilde başlamış oldu. İlahiyat üzerine çalışmak zorunlu kılındı ve İslam âlemindeki tüm bilimsel hareketler çöktü."
– Üçüncü sınıfsa halktır, yani bütün işçiler ve devlet işlerine kanşmayan küçük gelirli insanlar. Demokrasiler de en kalabalık ve birlik olabilirse en güçlü sınıf budur.
– Doğru, ama kolay kolay birlik olamaz bu sınıf. Bal dan ona da bir pay verdikçe sesi çıkmaz.
– Onun için baştakiler, zenginlerden toplayıp çoğunu kendilerine ayırdıkiarı paradan halka da her zaman iyi kötü bir pay verirler.
Sayfa 296 - İş Bankası Kültür Yayınları
Çok tatlı bir düş görürken birden
- Öyle de mutlusundur ki-
Düş düşüverir onuncu kattan
Böyle düşlerdir hep ömrümüzce süren
Onuncu kattan düşmüşçesine
Konuşur konuşur konuşurken
Sebepsiz dan diye susuvermemiz
Sanki bir daha konuşmamacasına ...
Kimbilir belki de ölüm
Hatırlamaktır önce öldüğümüz bir ölümü
Eflatun'un dediğince insanlar dünyaya gelirken
Bütün dilleri bilirlermiş de unuturlarmış sonradan
Ölüm de bu emsal bilip de unuttuğumuz bir dil olmasın
Hatırlanmaya muhtaç
PLATON'DAN
*Bilginin sevk ve idaresi olmadıkça halk nizamsız bir kütledir.
*En büyük zafer insanın kendine hâkim olmasıdır.
*İnsanlar akılsızlıkları yüzünden "alımlarında yazılı olandan" daha çok acı çekerler.
*Küçük şeylere önem verenler, ellerinden büyük şeyler gelmeyenlerdir.
*Korku, köleliktir.
*Yeryüzünde iki kuvvet vardır; kılıç ve zekâ... Çoğu zaman kılıç zekâya yenilmiştir.
